مواسات با سیدالشهدا (ع)
ای فاطمه! اگر در نظر می‌آوری حسین (ع) را که به تیغ دشمن برخاک افتاده و بر کنار فرات، تشنه لب جان داده است، هر آینه نزد او بر چهره می‌زدی و آب دیده را بر گونه‌های گلگونت روان می‌ساختی.
حضرت زینب (س) بر صورت زدند و گریبان دریدند و در حالی که غش کرده بودند افتادند
شدت مصیبت در واقعه کربلا به گونه‌ای بود که امام حسین (ع) نیز از اثر آن بی‌هوش می‌شدند.
خداوند! ... به کشندگان حسین (ع) و یاری دهندگان دشمن او و آنان که او را کمک نکنن برکت مده
در ایام محرم بر امام رضا (ع) وارد شدم، حضرت فرمود: دوست دارم برای من شعر بخوانی، این روزها روز حزن و اندوه ما اهلبیت و شادی دشمنان ما بویژه بنی امیه است...، پس از آن، امام رضا (ع) برخاست پرده‌ای را جهت حضور خانواده در مصیبت جدشان حسین (ع) آویزان کردند.
من کشته اشک‌هایم هیچ مومنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه می‌گرید
حضرت سجاد (ع) از بعد از عاشورا تا به هنگام شهادتشان هر زمان که غذا یا آب برای حضرت می‌آوردند، به یاد تشنگی و گرسنگی پدر و اهل حرم و کودکان گریه می‌کردند
به قدری امیرالمومنین (ع) گریه کردند که زمین جلوی ایشان از اشک چشمان حضرت خیس و گل شد. پس فرمودند: کسی که برای ما گریه کند یا قطره اشکی در عزای ما بریزد خداوند پاداش اشکش را بهشت قرار خواهد داد.
ای فاطمه! هرچشمی روز قیامت گریان است مگر چشمی که بر مصیبت امام حسین (ع) گریسته باشد، پس همانا آن چشم در روز قیامت خندان است و به نعمت‌های بهشتی مژده داده می‌شود
با نگاهی به شیوه عزاداری برای امام حسین (ع) در اهل بیت (ع) می‌توان دریافت که مهم‌ترین آیین در عزاداری آن حضرت (ع) گریستن است که از آدم تا خاتم بر مصائب سیدالشهداء گریسته‌اند.
در روز عاشورا برای امام حسین (ع) زاری کرده و بگریید و اهل خانه را هم امر به گریستن به حضرت کنید، در خانه خود برای حضرت مجلس عزا برپا کرده و داغ خویش را ابراز کنید و ضمن دیدار و ملاقات همدیگر بر آن حضرت گریه کنید
بشیر بن جذلم می‌گوید: وقتی به نزدیکی شهر مدینه رسیدیم، حضرت امام سجاد علی بن الحسین (ع) از مرکب فرود آمد؛ ... مرا امر نمود تا اشعاری در مرثیه سیدالشهداء بخوانم
هر سال روز اول محرم تا روز عاشورا، پیراهن خونین و پاره پاره سیدالشهداء را از طرف عرش به طرف زمین معلق می‌نمایند. لذا از ابتدای محرم کلیه موجودات عوالم علویه بلکه مادیات عوالم سفلیه که تعلق به آن حضرت دارند، منقلب و عزادار و محزون‌اند
