Menu

شدت مصیبت در واقعه کربلا به گونه‌ای بود که امام حسین (ع) نیز از اثر آن بی‌هوش می‌شدند.

شدت مصیبت در واقعه کربلا به گونه‌ای بود که امام حسین (ع) نیز از اثر آن بی‌هوش می‌شدند. به عنوان نمونه در قضیه به میدان رفتن حضرت قاسم (ع) چنین وارد شده است:

"سپس قاسم فرزند امام حسن (ع) خارج شد که نوجوانی کوچک بود و به سن بلوغ نرسیده بود، هنگامی که حسین (ع) به او نگریست او را در آغوش گرفت و هر دو گریستند تا جایی که هریک بر آغوش دیگری بی‌هوش شدند"[1]



[1] . مقتل‌الحسین (ع). ص 479.

 

حضرت امام حسن عسکری:
فقر با ما ، بهتر از ثروتمندی در کنار دشمنان ماست.
و کشته شدن با ما بهتر از زندگی در کنار دشمنان ماست.
و ما پناهگاه کسی هستیم که به ما پناه آورد.
و نور هدایت برای کسی هستیم که خواهان بصیرت از ما باشد.
و نگهبان کسی هستیم که به ما تمسک جوید.
پس هر کس ما را دوست بدارد با ما در درجات والای بهشت خواهد بود.
و آن که از ما جدا شد به سوی آتش خواهد رفت.

برو بالا