حضرات آیات

منبع: بیت معظم له

حسن عسکری, [۲۲.۰۷.۱۹ ۲۳:۵۶]
بسم الله الرحمن الرحیم
العلماءُ باقونَ ما بقي الدَهْرُ أعْيَانُهُم مَفْقُودَة وَأمْثَالُهُم في القُلُوبِ مَوجُودَةٌ
تقرب و توکل به خداوند تبارک و تعالی تنها کلید نجات و رستگاری بوده و هر کس بر ریسمان محکم الهی که اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم هستند چنگ زند خود را مهالک نجات داده است و گل سرسبد نظام خلقت وجود ذی جود و مقدس حضرت صدیقه شهیده فاطمه زهرا سلام الله علیها است که یگانه کوثر هستی است و عالم طفیل وجودش است.
به تجربه بر مومنین ثابت شده است که تاسی و توسل به آن گوهر یکدانه آفرینش عمل انسان را صالح، نامش را جاویدان و نسلش را پاک می گرداند چنانکه فضه، خادمه بی بی دو عالم، قادر است مس وجود عاشقان را تبدیل به طلا نماید.و هر گاه این توسل و تاسی به دردانه هستی همراه با تفقه در دین و مجاهدت فی سبیل الله قولا، فعلا و عملا باشد نتیجه اش دو چندان خواهد شد.
محبت و ارادت نسبت به ساحت قدسی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیه در قالب و کالبد مرحوم آیت الله حاج سید باقر موسوی عسکری اعلی الله مقامه الشریف همیشه شعله ور بوده و قولا و عملا معرفتی تفقهی و تهجدی نسیت به دخت نبی مکرم صلی الله علیه و آله داشتند.
تولد ایشان در روز پنج شنبه مورخ 19 بهمن ماه سال 1312 مقارن با 23 شوال المکرم سال 1352 قمری در روستای خراشا از توابع شهرستان بجنورد در خانواده ای ساده و مذهبی متولد شدند. نسب ایشان به جناب ابراهیم مجاب رضوان الله علیه نواده امام موسی کاظم علیه السلام میرسد. آموزش قرآن و تحصیلات مقدماتی در همانجا نزد آخوند میرزا علی به اتمام رساند.
اخوی بزگتر ایشان مرحوم حجه الاسلام سید عابد عسکری رضوان الله علیه در حوزه علمیه نواب مشهد به خواندن دروس حوزوی مشغول بود. مرحوم آیت الله عسکری در خاطرات خود می گفتند شبی در خواب دیدم اخوی بزرگم پیش من آمد و انگشتری را به من هدیه داد و گفت این انگشتری را امام زمان عجل الله فرجه برای شما فرستاده است. پس از این رویا دیری نگذشت که اخوی در اثر سانحه ای از دنیا رفت و من بر آن شدم به تا جای خالی ایشان را در حوزه علمیه نواب مشهد پر کنم لذا به .دیار حضرت ثامن الحجج سلام الله علیه مهاجرت نموده و در آنجا علوم: صرف و نحو و ادبيات عرب، معاني و بيان، فقه و اصول، و كلام و فلسفه را نزد اساتيد مبرّز و به نام آن روزگار از قبيل حجة الحق مرحوم اديب نيشابوري ثاني، حضرت آيت الله حاج ميرزا احمد مدرّس يزدي، حضرت آيت الله حاج شيخ هاشم قزويني، حضرت آيت الله حاج شيخ مجتبي قزويني و حضرت آيت الله حاج سيد محمد هادي ميلاني رضوان الله تعالي عليهم اجمعين فرا گرفتند.
پس از آن در سال 1340 عازم نجف اشرف شده و در کلاس درس فقه و اصول افقه الفقها مرحوم آیت الله خویی رضوان الله علیه حاضر شده و یک دوره کامل از هر کدام را خوشه چینی نمود.
به دلیل نسبت فامیلی که با مرحوم آیت الله میرزا حسن موسوی بجنوردی علیه الرحمه داشتند رابطه بسیار عمیق عاطفی بین ایشان و مرحوم آیت الله عسکری برقرار بود به گونه ای که ایشان از خواص اصحاب، شاگردان و معتمدین آن مرجع عظیم الشان بوده و پیام های آن بزرگوار را به دیگران می رساندند.
بهره مندی از فحول حوزه علمیه نجف همچون حضرات آیات سید محمود شاهرودی، سید محسن حکیم، میرزا حسن موسوی بجنوردی، سید عبدالهادی شیرازی و روح الله موسوی خمینی رضوان الله علیهم در این مدت به پرورش علم توام با تقوی ایشان کمک زیادی نمود.
در سال 1347 به ایران مراجعت نموده و با صبیه مرحوم حجه الاسلام حاج شیخ حسین داغستانی از وعاظ و منبری های مشهد ازدواج نمودند و به همراه ایشان به نجف عزیمت نمودند.
زوجه ایشان که قبلا در حوزه علیمه مشهد مشغول به تحصیل بودند ادامه دروس حوزوی خود را در حرم امیرالمومنین سلام الله علیه و در محضر حضرت آیت الله ادامه دادند و به دلیل تبحری که در منبر داشتند به دستور مرحوم آیت خویی رضوان الله علیه در منزل ایشان برای زنان به وعظ و خطابه پرداختند.
در سال 1348 پس از ارتحال عالم شهر بجنورد مرحوم آیت الله میرزا احمد مرتضوی به دستور مرحوم آیت الله سید محمود شاهرودی ایشان به شهر بجنورد مراجعت نموده و در به جای عالم فقید امامت جماعت مسجد جامع شهر را عهده دار شدند. در این زمان نماینده و معتمد تمامی مراجع وقت نجف اشرف از جمله آیات عظام سیدابوالقاسم خویی، سیدمحمود شاهرودی، سیدحسن موسوی بجنوردی، سیدمحسن حکیم و فقهای دیگری چون سیدروح الله موسوی خمینی، سیدمحمد شیرازی در بجنورد بوده و از ایشان اجازه نامه کتبی داشته و به تبلیغ مکتب حقه تشیع اشتغال داشتند. با همکاری مرحوم آیت الله نجفی مرعشی رضوان الله علیه مکانی را جهت تبلیغ دین برای بانوان به نام عصمتیه تاسیس نموده و متعلقه ایشان به ارشاد بانوان و برگزاری مجالس ذکر اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم و توسل به آنها و بیان احکام شرعیه در آن مکان مشغول گشتند.

محبت نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم و زندگی ساده و محقر ایشان به دور از هرگونه تجمل و آلایش به همراه اخلاق حسنه و حسن معاشرت با مردم موجب شده بود که دلهای مردم جذب ایشان گردیده به گونه ای مردم از روستای های دور به محضر ایشان آمده و به رتق و فتق امور دینی خود مشغول میشدند. و این در حالی بود که ایشان در طول مدت زندگی علی الخصوص در زمان حکومت پهلوی ، مدام از حرکات ضد دینی بعضی از حکام انتقاد داشتند به طوری به نقل از کتاب انقلاب اسلامی در بجنورد ، شاه نسبت به ایشان حساسیت ویژه ای داشته و حکومت مرتبا حرکاتشان را مدنظر داشت به همین دلیل در سال 1357 در بحبوحه سقوط پهلوی دربهای عصمتیه بجنورد به روی مردم بسته شده و اجازه تبلیغ در آن مکان از ایشان سلب گردید.
ایشان در خاطرات خود می فرمود در سال 1364 در پی دعوت پاره ای از علمای ساکن در تهران از ایشان جهت هجرت به آنجا به جهت مشورت و کسب اجازه به محضر مرحوم آیت الله مرعشی نجفی رضوان الله علیه رسیدم پس از صحبت و بیان ماوقع ایشان از من پرسیدند رابطه مردم بجنورد با شما چگونه است. در پاسخ گفتم رابطه مردم با من خیلی خوب است. ایشان فرمودند من به شما امر می کنم در بجنورد مانده و به تبلیغ دین مبین اسلام و اشاعه فرهنگ اهل بیت مشغول باشید. در پی این امر بر خود لازم دانستم در بجنورد مانده و علی رغم پاره ای از مشکلات به ترویج و تبلیغ اشتغال داشته باشم.
مشی فقهی ایشان که برگرفته از مرحوم آیت الله خویی و مشی اخلاقی ایشان که همانند مرحوم حضرت الله سید احمد خوانساری رضوان الله علیهما بود باعث شده بود به هدف نشر معارف حقه اهل بیت ایشان در طول حیات طیبه خود همیشه زندگی آزادانه را انتخاب نموده و هیچگاه وارد مشاغل خاص و مشغله های دنیوی نگردند تا وجهه الهی و مردمی ایشان خدشه دار نگردد.
روح مطهر ایشان در روز پنج شنبه 2 صفر المظفر سال 1414 قمری معادل 31 تیرماه سال 1372 شمسی در سن 60 سالگی در جوار بارگاه ملکوتی امام ثامن الحجج علی این موسی الرضا سلام الله علیه مظلومانه و غریبانه به ملکوت اعلی پیوست و پیکر مطهر ایشان بر روی دستان مردم بجنورد با شکوه و عظمت بی نظیری تشییع و در همان شهر به خاک سپرده شد.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله‏:
مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهِيداً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مَغْفُوراً لَهُ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ تَائِباً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مُؤْمِناً مُسْتَكْمِلَ الْإِيمَانِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ بَشَّرَهُ مَلَكُ الْمَوْتِ بِالْجَنَّةِ ثُمَّ مُنْكَرٌ وَ نَكِيرٌ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ يُزَفُّ إِلَى الْجَنَّةِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى بَيْتِ زَوْجِهَا أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ فَتَحَ اللَّهُ لَهُ بَابَيْنِ مِنَ الْجَنَّةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ جَعَلَ اللَّهُ زُوَّارَ قَبْرِهِ مَلَائِكَةَ الرَّحْمَةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ ص مَاتَ عَلَى السُّنَّةِ وَ الْجَمَاعَة (بشارة المصطفى لشيعة المرتضى، ص: 198)
والحمد لله رب العالیمن وصلی الله علی سیدنا محمد و آل محمد