حضرات آیات
منبع:بیت معظم له
سید محمد حسن صالح
درعیدغدیر سال 1308هجری شمسی(1349 قمری) درشهرضا نوزاد مبارکی به تقویم دنیا سلام کرد وپس از شنیده پژواک اذان واقامه در گوشش جستجوگرانه عالم نو وهمراهان جدید رابه نظاره نشست.به یمن روز تولدش اورا غدیر علی نامیدند تا به مدد روشنی بخش زمان ومکان ،غدیر گشای علویان کوی خویش باشد.پدرش مرحوم حاج حیدر، فردی مؤمن و متدین و پایبند نوافل و ادعیه و زیارات و مستحبات بود. او درباره پدرش می فرمود: پدرم، چهل سال هنگام سحر بیدار بود و فجری طالع نشد که چشمان او در خواب بوده باشد؛ و من نیز چنین بودم .در نوجوانی به تحصیل علوم دینی روی آورد و مقدمات را نزد مرحوم حاج میرزا نصرلله زارعان در شهرضا آموخت .پس از اقامتی کوتاه در اصفهان و کسب فیض در محضر مرحوم حاج شیخ عباسعلی ادیب رهسپار تهران شد و در مدرسه عالی سپهسالار و مدرسه شیخ عبدالحسین در نزد اساتیدی همچون آیت الله حاج سید مهدی کمالی و ایت الله حاج سید مهدی انگچی تلمذ نمود.در تهران بود که دوستی اش با عارفانی همچون شیخ رجبعلی خیاط کلید خورد و سالها بدرقه راهش گشت. عقربه های تاریخ زندگی اش نشان از ورود او به حوزه مشهد وتحفه چینی از محضر عالم آل محمد(ع) دارد. در مشهد الرضا ادبیات را از استاد حجت هاشمی فراگرفت و پس از آن از آیةاللّه حاج شیخ هاشم قزوینی و حاج سید جلال مدرس یزدی تکمیل سطوح شرح لمعه ، و از آیةاللّه سید محمدحسن میرجهانی هم هیئت و تفسیر را آموخت دارد. شوق به علم آموزی او را در سال 1340 شمسی به حوزه نجف اشرف کشاند. حوزه ای به درازای هزارسال که به یمن طلای وجود امیرالمومنین (ع)یوسف حقیقت رابه همه یعقوب های مشتاق نوید می داد وخنکای دل آنها بود . در نجف در درس حضرات آیات، توحیدی تبریزی، کوکبی و شیخ صدرا بادکوبه ای، سطوح عالیه و شرح منظومه را بهره مند شد و پس از آن در درس خارج آیات عظام: سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خویی، میرزاباقر زنجانی و سید عبدالاعلی سبزواری حاضر شد و بهره های فراوان برد و تقریرات دروس فقه و اصول آنان را نگاشت.وی در سال 1345 شمسی پس از اخذ اجازات متعدد از اساتید خود، به زادگاهش بازگشت و به ارائه خدمات علمی، دینی و اجتماعی پرداخت، .در اولین قدم سنگ بنای کتابخانه جذاب وشکیل را برای نسل نو با نام کامل کننده علوم یعنی حضرت صاحب العصر والزمان (عج)بنانهادودرکنار آن باوجود تمام مشکلات کوچک وبزرگ سنگ بنای مدرسه علمیه ای به همین نام راگذاشت که امروزه دانش آموختگان آن در مناصب مختلف علمی و سیاسی مشغول خدمتند وی در این سال ها به اقامه جماعت، تفسیر قرآن و تدریس فقه برپایه تبصرة المتعلمین ، مدیریت حوزه علمیه، اعزام مبلغین به اطراف و اکناف شهر، بنیاد بناهای خیریه و عام المنفعه پرداخت و زندگی ساده و زاهدانه اش دل ها را به خود متوجه ساخت. او معاش خویش را از راه منبر می گذرانید و با این که وجوهات شرعیه به سویش روانه بود، اما از آن ها نه تنها برای گذران زندگی اش استفاده نمی کرد، بلکه حتی برای مساجد و حسینیه ها هم از وجوهات بهره نبرد و از آن ها تنها برای اداره حوزه علمیه و دستگیری از محرومان و نیازمندان، هزینه نمود.مشی لطیف و خنده رو بودن ایشان در مواجهه با کودکان و خردسالان همیشه زبانزد خاص وعام بوده است.
مرحوم ممیز همراه بانهضت وشور حسینی پیرجماران وقیام الهی مردم ایران در تشکیل حکومت اسلامی رنجهای فراوانی را متحمل شد ودرد شدید چشم که یادآوروحشی گری گنجه داران شکنجه در آن سالهای دور بود تاآخر عمر اوراهمراهی کرد .
اما این آخر راه نبود چه اینکه حکومتی جهانی درپیش وسربازانی زمان دان باید.یارگیری اوشب وروز نمی شناخت ودر قاموس تواضع او کوچک وبزرگ تفاوتی نداشتند.او بااستفاده از متد (وانک لعلی خلق عظیم )هر روز لیست طلاب حضرت حجت (عج)رافزونی میبخشید وخنکای دل عاشقان علم مدرسه علوی بود .از آنجا که این ظرف وسیع را ظرافتی وسیع نیاز بود وقدمتش قدمی رامی طلبید در اوائل دهه 60قدم دررهی عظیم نهاد وبا تاسیس یکی از بزرگترین شهرک های علمی جهان اسلام بنام مدینه العلم صاحب الزمان (عج) محملی علمی ومعنوی را ایجاد نمود که بوی دلنواز آن مشام ها را به تحسین واداشته است .در نقشه شهرک علمی مدینه العلم صاحب الزمان تمام نیازهای علمی ، آموزشی، فرهنگی ازجمله مدارس علمیه و دبستان و دبیرستان، مسجد جامع، کتابخانه و انتشارات وهم چنین مراکز اداری واقامتی در نظر گرفته شده است.امروزه مدرسه علمیه مدینه العلم صاحب الزمان با حضور بیش از سیصد طلبه مشغول فعالیت است.
از این عالم ربانی علاوه بر تقریرات علمی مراجع تقلید نجف همچون مرحوم ایت الله خویی و آیت الله حکیم سه اثر به زینت طبع آراسته شده است. کتاب ریشه های ایمان که شرح مختصر وجذابی از اصول اعتقادی مذهب امامیه است. کتاب آیین مهربانی در پیوند زناشویی که راهکارهای زندگی سالم و معنوی در اسلام را بررسی نموده است و به واسطه استقبال مخاطبین جوان چاپ های متعدد را تجربه کرده است.آخرین اثر چاپ شده ایشان ولایت و امامت علی(ع) در قرآن است که جلد اول آن در زمان حیات ایشان به چاپ رسید. از ایشان آثار دست نویس دیگری هم باقی مانده است که انشاء الله به چاپ خواهد رسید.
سرانجام این پارسای پارسی و عالم جلیل القدر در روز شنبه 7 آذر1388 شمسی 10ذی الحجة سال1430 قمری ودر سحرگاه عیدسعیدقربان در80سالگی بدرود حیات گفت و پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه ، بنا به وصیت خویش در قبرستان عمومی شهرضا به خاک سپرده شد .
