آقا این گونه بود
توفيق داشتيم گاهى وقت ها خدمت مرحوم ميرزا(قدس سره) بعد از درس مى رسيديم و بعضى از موضوع ها را با ايشان مطرح مى كرديم و گاهى ايشان از خاطرات دوران تحصيل نجف اشرف سخن مى گفت
مرحوم ميرزا(قدس سره) و توكّل در دوران تحصيل
حجت الاسلام والمسلمين نائينى مى گويد: توفيق داشتيم گاهى وقت ها خدمت مرحوم ميرزا(قدس سره) بعد از درس مى رسيديم و بعضى از موضوع ها را با ايشان مطرح مى كرديم و گاهى ايشان از خاطرات دوران تحصيل نجف اشرف سخن مى گفت: ايشان(قدس سره)مى فرمودند: ما در نجف صبحها توفيق داشتيم به درس استاد الفقهاء سيد خوئى(رحمه الله)حاضر مى شديم و خدا مى داند نمى دانستم كه براى ظهر غذا داشتيم يا خير؟
با ذوق و شوق خاص در درس حاضر مى شديم و فقط فكر و ذكرمان استفاده كردن از محضر استاد و تلاش جهت نشر آن بود ديگر اينكه وضع خوراكمان چطور باشد اصلاً به آن فكر نمى كرديم. حاج آقاى نائينى مى گويد: هنوز صداى استاد را مى شنوم كه مى فرمود هنگامى كه صبح ها سيد خوئى(رحمه الله) حاضر مى شديم نمى دانستم كه براى ظهر غذا داريم يا خير، لكن عنايت ولى عصر(عليه السلام)به طلاب در آن زمان سخت مشهود بود و هيچگاه پيش نيامد كه مشكل حل نشود فشار در زندگى بود و مشكلات طلاب را احاطه مى كرد لكن حل مى شد. لذا طلاب بايد كار را براى خدا انجام دهند حتى درس خواندن را خداوند كمك مى كند و به بركت وجود امام عصر(عليه السلام)مشاكل حل مى شود ممكن است گاهى انسان را خسته كند لكن اگر فكر اين كند كه مى خواهد به دين خدمت كند هم حلاوت درس را احساس خواهد كرد هم مشكلات را تحمل خواهد نمود و ان شاء الله موفق خواهد شد كه به دين خدمت كنند.
