آقا این گونه بود
وى از قدرت تبيين و تفهيم مطالب و رد و اثبات آن برخوردار بودند. به خاطر حافظه قوى و كثرت ممارست و مداومت در بحث و تدريس و عنايات پروردگار، پاسخ هر مطلب را حاضر داشتند.
استحضار و تسلّط بر مسائل و مبانى فقهى
ويژگى درسى و علمى ميرزاى تبريزى(قدس سره)
حجت الاسلام والمسلمين شيخ حسنعلى خزائلى مى گويد:
وى از قدرت تبيين و تفهيم مطالب و رد و اثبات آن برخوردار بودند. به خاطر حافظه قوى و كثرت ممارست و مداومت در بحث و تدريس و عنايات پروردگار، پاسخ هر مطلب را حاضر داشتند.
ژرف انديشى
استاد تبريزى در بيان مسائل و ريشه يابى مباحث دقيق و عميق بود با پرهيز از زوائد به عمق مباحث و لايه هاى زيرين آن مى رسيد و شنونده را سرگردان نمى گذاشت.
موجز گويى
از ويژگى هاى ارزنده درسى ايشان مختصر گويى بود. به خاطر مهارت و تسلّط لازمى كه از آن برخوردار بودند، به هر مبحثى كه مى رسيدند از اطاله بى جهت پرهيز كرده و مسائل و مباحث را موشكافى و ريشه يابى مى كردند و اول و آخر بحث را جمع كرده با اظهار نظر روشن از مسأله و بحث خارج مى شدند.
مجتهد پرورى
درس مرحوم ميرزاى تبريزى(قدس سره) تحقيقى و مجتهد پرور بود.
در درس به نكات دقيق و فوائد فراوان فقهى، اصولى، و رجالى پرداخته و طلبه را معطل نمى كردند. شيرينى سخن و حلاوت بيان و هشدارهاى گاه و بيگانه استاد تحت عنوان (درست توجه كنيد اى فقهاء آتيه و آينده) از سختى درس مى كاست و افكار را به سوى خود مى كشاند از اين رو فضلاء، علماء و مدرسين زيادى را به سوى درس خود جلب كرده بود. درس فقه و اصول ايشان از پرجمعيت ترين درس هاى حوزه علميه قم در مسجد اعظم و مسجد ارك به شمار مى رفت و او نيز با شور، عشق و حرارت زيادى تدريس مى كردند.
پشتكار و عشق وافر به تدريس
حضرت استاد به دنبال توفيق الهى و عنايات خاصه حضرت بقية الله الاعظم(عليه السلام) شوق فراوانى به تدريس و تحصيل داشتند.
همانگونه كه در وصيت نامه لحظات پايان عمرشان فرموده اند، تعطيلى و تحصيلى برايشان فرقى نداشته است و گاهى مى شد در پايان درس براى تمام كردن بحث فقهى يا اصولى تا دقايقى بعد از وقت مقرر، به خاطر نتيجه گيرى، بحث را ادامه مى دادند، خستگى در تدريس، مطالعه و پاسخ به استفتائات براى او معنى نداشت، به همين جهت پيوسته به درس، تدريس، پاسخ به سؤالات اشتغال داشت و به اصطلاح طلبه ها ممحض در درس و بحث بود. درك محضرش سودمند و پرفايده بود. گويا اشتغالات زياد و نداشتن استراحت لازم يكى از عوامل مريضى او گرديد. يك روز عصر استاد ديرتر از وقت مقرر به درس آمدند و فرمودند: مشغول مطالعه بودم و درس را فراموش كرده نگاه كه به ساعت كردم ديدم وقت گذشته است.
تا سالم بودند درس را تعطيل نمى كردند. يك روز به درس تشريف نياوردند دوستان نگران شدند گفتند استاد مريض است. با جمعى از شاگردان به منزل وى رفتيم. ديديم پا درد دارند و زير كرسى نشسته اند. فرمودند نمى دانم چرا پا درد گرفته ام در نجف اشرف هم يك نوبت به همين شدت پا درد گرفتم. (و طبق نقل خودشان بعد از پا درد به مشهد سفر كرده و شفا از ثامن الحجج(عليه السلام)گرفتند) اينجانب رقت قلب پيدا كرده به حال استاد گريستم ايشان نگاه كرده تبسمى نموده و فرمودند: شيخنا چرا گريه مى كنيد؟
قبل از مرجعيّت، ايام تحصيلى و تعطيلى سالهاى 67 ـ 69 به بعد در منزل، ساعت 10 جلسه استفتاء خصوصى داشتند و فضلاء حوزه در آن درس شركت مى كردند.
