درس هایی از سازندگی

استفاده مرحوم ميرزا(قدس سره) از وسائل متعارف فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره با احتياطى كه داشتند، در استفاده از وسايل بسيار دقت مى ‏كردند، و روش زندگى ايشان به نحوى بود كه هر كس مشاهده مى ‏كرد تحت تأثير قرار مى‏ گرفت. وضعيت زندگیشان به نحوى بود كه زمان مرجعيتشان با زمان قبل از آن فرقى نكرد و با همان حالت ساده زندگى مى‏ كردند.
فرزند مرحوم ميرزا قدس سره مى ‏گويد: «ما يحتاج آقا معمولاً به عنوان سوغات و هدايا تأمين مى ‏شد ويا توسط سفرى كه من داشتم يا افرادى كه از خارج به ديدار ايشان مى ‏آمدند، تأمين مى ‏گرديد. زندگى ايشان به گونه‏ اى بود كه حتى براى درس (قبل از عارض شدن بيمارى) مانند ساير طلاب پياده مى ‏رفتند، از خانه تا مسجد اعظم پياده حركت مى ‏كردند و حاضر نمى ‏شدند كسى پشت سر ايشان راه برود تا خداى ناكرده احساس شود ايشان براى خود حاشيه درست كرده است. تمام زحمات را متحمل مى ‏شد تا طلاب با ديدن ايشان دلگرم باشند و احساس كنند پدرى دارند كه همانند آنها زندگى مى ‏كند،(اما اواخر عمر به دليل بيمارى، ميرزاقدس سره مجبور شدند با ماشين به درس تشريف ببرند؛ زيرا مرحوم ميرزا قدس سره به سرعت سرما مى‏ خورد و سرما خوردن براى ايشان بسيار خطرناك بود)و حتى ايشان حاضر نبود با ماشينى كه عده ‏اى از مقلدين خارج از كشور تهيه كرده بودند، بر سر جلسه درس حاضر شود؛ بلكه با ماشين قديمى خود رفته و گاهى اگر طلبه ‏اى را در راه مى ‏ديدند، سوار مى‏ كردند و با خود به جلسه درس مى ‏آوردند يا از جلسه درس به جايى كه در مسير خود قرار داشت، مى ‏رساندند و بسيار پدرانه و با تمام وجود ابراز محبت مى‏ كردند و بارها در كلاس درس، طلاب را «عزيزم» خطاب مى‏ كردند. ايشان خيمه‏ اى بود براى كل طلاب؛ به طورى كه با رحلت ايشان خلاء وجودى ‏اش نمايان شد وطلاب فاضلى كه از محضر ايشان استفاده مى‏ بردند، ضربه بزرگى احساس كردند. بارها و بارها اين جمله از زبان شاگردها شنيده مى ‏شود كه واقعاً حوزه يتيم شد. ايشان فقيهى بودند كه هر آنچه از او سؤال مى‏ شد، فوراً جواب مى ‏دادند و اين حالت ميرزا در كمتر فقيهى مشاهده شده است. چنان مطلب را موشكافى مى ‏كرد كه جاى سؤال باقى نمى‏ گذاشت، هر جمله‏اى را كه مى ‏فرمودند پر از مطالب مفيد و پر محتوا بود و آن گونه شاگردان را آماده مى‏ كرد كه خود شاگرد احساس آرامش نموده و رغبت بيشترى به درس پيدا مى ‏كرد. يادش گرامى و روحش شاد باد.