درس هایی از ولاء
ميرزاى تبريزى و توسل به ابوالفضل العباس(عليه السلام) فقيه مقدس، مرحوم ميرزاجواد تبريزى قدس سره به مجالس توسل به اهل بيت عليهم السلام علاقه فراوان داشتند و در مجلس عزاى اهل بيت عليهم السلام بسيار اشك مى ريختند. با شدت ابراز احساسات كرده و سفارش مى كردند كه بگوييد روضه باب الحوائج ـ ابوالفضل العباس عليه السلام ـ را بخوانند و با شنيدن لفظ «ابوالفضل العباس عليه السلام» اشك در چشمانشان حلقه مى زد و به لفظ «عباس» علاقه خاصى داشتند وبه خطباء مى فرمودند: به « ابوالفضل العباس عليه السلام» توسل كنيد كه «باب الحوائج» است و اين شخصيت باوفا و شهيد، تمام هستى خود را در راه خدا فدا كرد و بهترين يار و ياور سالار شهيدان بود؛ به طورى كه با شهادتش مولا ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام فرمودند: «الْآن اِنْكَسَرَ ظَهْرِي» و ايشان حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام را نسبت به مرتبه و مقام خود معصوم مى دانست و در استفتائى از ايشان در خصوص عقيله بنى هاشم و ابوالفضل العباس عليهما السلام آمده است: هرچند كه در رتبه ائمه عليهم السلام نيستند؛ وليكن نسبت به رتبه و جايگاه خود معصوم هستند. ايشان از خاطرات دوران تحصيل نجف مى فرمودند چه ايام با معنويتى بود، شبهاى جمعه موفق مى شديم ساقى كربلا را زيارت كنيم آن فداكارى كه با حماسه خود دين را بيمه كرد و با تمام وجود در خدمت امام حسين عليه السلام بودند و علمدار راستين و حامى واقعى بود.
