درس هایی از ولاء

كسى در قضاياى امام حسين‏(عليه السلام) مؤاخذه نمى‏ شود يكى از تجّار اخيار مى ‏گويد: قرار بود حدود چهل نفر از زائرين عتبات مقدسه را راهى كشور عراق كنم و همزمان با مهيا شدن، درگيرى در عراق شديد شد به طورى كه ترسيدم براى زائرين اتفاقى رخ دهد. خدمت فقيه مقدس راحل، آيت اللَّه العظمى ميرزا جواد تبريزى ‏قدس سره رسيدم و از ايشان سؤال كردم كه با تعدادى زائر عاشق مى ‏خواهيم به عراق مشرف شويم وليكن خوف داريم. مرحوم ميرزاقدس سره گفتند: اگر واقعاً خوف داريد سفر را به تأخير بيندازيد. با توجه به اينكه همه زائرين مهيّا بودند سخت بود آن سفر را به تأخير بيندازم، از اين رو به مرحوم ميرزاقدس سره گفتم: آقا! اگر آنها را به زيارت بردم و خداى ناكرده براى آنان اتفاقى افتاد فرداى قيامت مؤاخذه خواهم شد؟ ناگهان ديدم مرحوم ميرزاقدس سره آهى از درون، كه نشان از عشق سرشار ايشان به زيارت كربلا بود گفتند: كسى به خاطر امام حسين‏ عليه السلام مؤاخذه نمى ‏شود! اين كلام در دل من جاى گرفت و قوت قلبى براى سفر شد. ميرزا آن قدر با اخلاص و قاطعيت اين كلام را بيان كرد كه هرگاه ياد آن مى ‏افتم بى اختيار اشك چشمانم را فرا مى ‏گيرد. اين كلام چنان قوّتى در وجودم ايجاد كرد كه على رغم آن درگيرى ‏ها به زيارت عتبات مقدسه مشرف شديم و دائم در ذهنم مرور مى‏ كردم كه كسى به خاطر امام حسين‏ عليه السلام فرداى قيامت مؤاخذه نمى ‏شود. روحش شاد باد كه در هر كلامش دنيايى از معنا نهفته بود.