درس هایی از ولاء
خود در عشق زيارت مى سوزم چگونه مانع ديگران شوم مسئله بسيار مهمى كه در طول حيات فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره واقع شد، اصرار مكرر به معظم له در خصوص دخالت در مراسم عزادارى و اعطاى نظر صريح در خصوص بعضى قضاياى اباعبداللّه الحسين عليه السلام بود. ايشان تا آخر عمرشان حاضر نشدند در بعضى از قضايا كه احتمال داشت از آن، جهت تضعيف شعائر استفاده شود دخالت كنند و بارها و بارها مى فرمودند: «من در دستگاه امام حسين عليه السلام دخالت نمى كنم. خوشا به حال آنان كه مورد عنايت حضرت امام حسين عليه السلام قرار مى گيرند كه آخرتشان تضمين است.» و حتى اصرار مى كردند كه هم اكنون كه در عراق كشتار است، چرا فتوا نمى دهيد كه مردم به زيارت نروند و از جان خود مواظبت كنند، مرحوم ميرزاقدس سره بارها و بارها مى فرمود: «من كسى نيستم كه نظر دهم. با توجه به اينكه من خود را خادم سالار شهيدان عليه السلام مى دانم و در عشق زيارت حضرت عليه السلام مى سوزم چگونه مانع شوم مردم به آن فيض نائل شوند ولو جان انسان در اين راه از دست برود. هركس در راه زيارت سيد الشهداءعليه السلام از دنيا برود شهيد است و در آخرت از اجر بالايى برخوردار خواهد بود؛ زيرا كه او در راه زيارت سيدالشهداءعليه السلام از دنيا رفته، همان راهى كه افضل اعمال مى باشد.»
