درس هایی از ولاء
دستمالى كه با آن اشك بر مظلوميت سالار شهيدان - امام حسين(عليه السلام) - و اهل بيت(عليهم السلام) را پاك كردم، در كفنم قرار دهيد فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره دو دستمال سياه داشتند كه ايام عزا و روضه با خود حمل مى كردند و هنگام ذكر مصيبت، اشك هايشان را با آن خشك مى كردند و همواره از دستمال ها مواظبت كرده و بعد از فراغت از مجالس، در جاى خاص قرار مى دادند و بارها و بارها به فرزندان خود مى گفتند: «اگر من از دنيا رفتم، اين دستمال ها را در كفن من قرار دهيد.» بعداز رحلت ايشان، فرزندانشان قبل از كفن كردن، هر چه جستجو كردند، دستمالها را پيدا نكردند تا آنكه نوبت به كفن كردن مرحوم ميرزا قدس سره رسيد. همين كه كفن را باز كردند، ناگهان مشاهده شد دستمال ها در كفن است و معلوم شد كه مرحوم ميرزا قدس سره قبل از رفتن به بيمارستان(كه آخرين بسترى ايشان بود و در همان بيمارستان از دنيا رفتند) دستمال ها را در كفن خود قرار داده اند. يكى از دستمال ها را در دست راست مرحوم ميرزا قدس سره و ديگرى را بر سينه مباركشان قرار دادند و دستمالى كه مرحوم ميرزا قدس سره سال ها اشك هايشان را با آن پاك مى كردند، و بارها و بارها مى گفتند اگر چيزى داشته باشم كه در آخرت به درد من بخورد، همين دو دستمال است كه سالها به عشق اهل بيت(عليهم السلام) اشك ريخته ام، همراه ايشان به خاك سپرده شد تا به گفته مرحوم ميرزا قدس سره، اين دستمال ها شاهد و فريادرسى در قبر و قيامت باشد؛ زيرا كه ايشان سالهاى متمادى با اين دستمال چشمان پر اشك خود در مصائب اهل بيت عليهم السلام را پاك مى كردند و معتقد بودند كه اين دستمالها دادرس ايشان خواهند بود و بدين وسيله پيامى به همه دادند كه بايد در دنيا تا مى توان بر مظلوميت اهل بيت عليهم السلام ابراز احساسات كرد تا اين عرض ارادتها فريادرسى باشد در قبر و قيامت.
