درس هایی از ولاء
با صدا گريه كردن
فقيه مقدس، مرحوم ميرزاى تبريزى قدس سره افرادى را كه با صدا و با احساسات بر اهل بيت عليهم السلام گريه مى كردند بسيار دوست داشتند، اگر فردى مى آمد كه معروف بود كه اين آقا در مصائب اهل بيت عليهم السلام »بَكّاء« است بسيار خشنود مى شد و از او طلب مى كرد كه به او نزديك شود و ضمن لبخند مى فرمود: التماس دعا داريم. خود مرحوم ميرزاقدس سره در مجالس اهل بيت عليهم السلام مانند باران اشك مى ريخت و به خطباء سفارش مى كرد كه زياد روضه بخوانند، گاهى به خاطر شدت بكاء چندين بار خود را در مجلس جابه جا مى كردند، تحمّل ذكر مصيبت اهل بيت عليهم السلام برايشان سخت بود و نمى توانستند آرام بنشينند. مرحوم ميرزاقدس سره بارها و بارها در مواطن مختلف به ثواب گريه بر سيد الشهداءعليه السلام اشاره مى كردند و مى فرمودند: انسان در طول زندگى همواره لغزش دارد و شيطان در كمين است و ممكن است اشتباه هم بكند، بايد از شر شيطان به درگاه اهل بيت عليهم السلام پناه ببرد و يكى از راه هاى نجات از شر شيطان گريه در مصائب اهل بيت عليهم السلام و كمك خواستن از آنهاست. اگر ايشان مشاهده مى كردند كه كسى در مجلس روضه بى تفاوت نشسته است يا خود تذكر مى دادند يا با نگاه طرف را متوجه مى كردند كه بايد حالت بكاء داشته باشد.
