زی طلبگی
مرحوم ميرزاقدس سره و حركت براى رضاى پروردگار فقيه اهل بيت ميرزاى تبريزىقدس سره در كارهاى خود فقط و فقط خدا را مد نظر داشتند و مىفرمودند: هر كارى كنم به جهت رضا و حب خدا و اهل بيتعليهم السلام است. بارها مىفرمودند: من وقتى قلم را به دست مىگيرم براى خدا مىنويسم و امر را به خود خداى متعال وا مىگذارم. من هيچگاه قلم به دست نگرفتم، مگر رضايت خدا مدّ نظرم باشد. از آن نمونه مىتوان به موضعگيرى مرحوم ميرزاقدس سره در جواب بعضى استفتائات اشاره كرد؛ ايشان شجاعانه در رد آنها مىكوشيد، هر شبههاى را پاسخگو بود و در مقابل انحرافات عقايدى ايستادگى مىكردند و در شوراى استفتاء مىفرمودند: من وظيفه دارم كه آنچه به واسطه تحصيل بدان رسيدهام، بيان كنم و ان شاءاللّه خود خدا و اهلبيتعليهم السلام عنايت خواهند كرد. من فقط طالب رضايت خداوند متعال و اهلبيتعليهم السلام هستم كه رضايت آنها رضايت خداست. ايشان وقتى بر كرسى درس يا در منزل مشغول مطالعه يا در شوراى استفتاء و يا در حال حلّ مشكل مردم بودند هيچ توجهى به اينكه چه خواهد شد نداشتند و فقط مىفرمودند بايد گام را براى خدا برداشت و كارى كرد كه قلب امام زمانعليه السلام شاد باشد. ايشان تارك دنيا به معناى واقعى بودند و تا آخرين توان خالصانه در مقابل انحرافات ايستادگى مىكردند و تا آخرين نفس در مقابل مشككين و منحرفين ايستادگى نمودند و اجازه ندادند حوزه به واسطه القائات آنان لوث شود وليكن بعد از فقدان ايشان خلاء وجودى ميرزاى تبريزىقدس سره به وضوح نمايان است.
