آیت الله سید رضا بهاءالدینی

انسان جاهل گاهي صد سال فعاليت مي‌کند، کارهاي خير انجام مي‌دهد، به گمان اين‌که براي خداست، ولي چه بسا همه را براي جهات سياسي و شهرت بين مردم و جلب توجه نفوس انجام داده است انسان جاهل گاهي صد سال فعاليت مي‌کند، کارهاي خير انجام مي‌دهد، به گمان اين‌که براي خداست، ولي چه بسا همه را براي جهات سياسي و شهرت بين مردم و جلب توجه نفوس انجام داده است. حتي گاهي در نمازهاي جماعت، صف اول را حيازت مي‌کنند تا اعتبار بازاريشان قوي شود. اين‌ها را هم به حساب خدا مي‌گذارند، در صورتي که اين چنين نيست.
البته ما هم مثل آن‌ها هستيم، فرقي نمي‌کند. خلوص و شرک را بايد به وسيلة انگيزه‌ها تشخيص داد. اگر عمل انسان به انگيزه‌هاي نفساني، يا بر اساس احساسات، يا به جهتي از جهات دنيوي باشد، از امر خالص خارج مي‌شود. و اين، مانع افاضات الهي است.
شهوات، تعصّبات، دسته بندي‌ها و رقابت‌ها، همه مانع افاضه است. ما هم اگر علوم خود را از شرک تطهير کنيم و اين موانع بر طرف شود، چه بسا ـ في الجمله ـ با افاضات الهي آشنا شويم.