مواسات با سیدالشهدا (ع)
هر بندهای با دیدگان گریان محشور میگردد مگر گریهکنندگان بر جدم حسین (ع) که در حالی محشور میگردد که دیدهاش روشن است و مژده به او میرسد و شادمانی بر چهرهاش نمودار است.
امام صادق (ع) فرمودند:
"هر بندهای با دیدگان گریان محشور میگردد مگر گریهکنندگان بر جدم حسین (ع) که در حالی محشور میگردد که دیدهاش روشن است و مژده به او میرسد و شادمانی بر چهرهاش نمودار است. خلایق در بیم و هراسند در حالی که اینان ایمن میباشند و خلایق عرضه میشوند، در حالی که اینان زیر عرش و در سایه آن با امام حسین (ع) همسخن خواهند بود. از سختی روز حساب ترسان نیستند، به ایشان گفته میشود: داخل بهشت شوید، پس امتناع میورزند و سخن و مجلس آن حضرت را بر میگزینند و همانا حوریان به آنها پیغام میدهند: ما اشتیاق شما را داریم، پس آنها به سوی حورالعین سر بر نمیدارند، به جهت آنچه از خوشی و بزرگواری در مجلسشان میبینند"[1]