به خدا قسم حضرت يعقوب در حادثه اى بس كمتر و واقعه اى ناچيزتر از آنچه من ديدم شكايت به پروردگار نمود اظهار كرد: يا اسفى على يوسف
ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمودند:
حضرت على بن الحسين صلوات الله عليهما مدت بيست يا چهل سال بر پدرشان گريستند و طعام و غذائى نبود كه در مقابل حضرت بگذارند مگر آنكه حضرتش بياد امام حسين عليه السلام گريه مى كردند تا جائى كه غلام حضرت محضر مباركش عرض نمود:
فدايت شوم اى پس رسول خدا مى ترسم كه شما هلاك شويد.
حضرت فرمودند:
انما اشكو بثى وحزنى الى الله و اعلم من الله ما لا تعلمون .
تنها درد دل و غم خود را با خدا گويم و از لطف و كرم بى اندازه او چيزى دانم كه شما نمى دانيد.
سپس فرمودند:
هيچ گاه محل كشته شدند فرزندان فاطمه عليه السلام را بياد نمى آورم مگر آنكه حزن و غصه حلقوم من را مى فشارد.
غلام على بن الحسين عليه السلام به صفه سر پوشيده اى كه تعلق به امام سجاد عليه السلام داشت و آن جناب در آنجا پيوسته در حال سجود گريه بودند نزديك شد و به حضرت عرض نمود:
اى آقاى من ،اى على بن الحسين آيا وقت تمام شدن حزن وغصه شما هنوز نرسيده ؟
حضرت سر مبارك از زمين برداشته و متوجه او شده و فرمودند:
واى بر تو يا فرمودند: مادرت به عزايت بنشيند به خدا قسم حضرت يعقوب در حادثه اى بس كمتر و واقعه اى ناچيزتر از آنچه من ديدم شكايت به پروردگار نمود اظهار كرد: يا اسفى على يوسف (و اسفا بر فراق يوسفم ).
با اينكه ايشان تنها يك فرزندش را از دست داده بود ولى من ديدم كه پدرم و جماعتى از اهل بيت من را در دور من سر بريدند.
راوى گفت :
حضرت على بن الحسين عليه السلام به فرزندان عقيل ميل و توجه خاصى داشتند به حضرت عرض شد : چه طور به اين بنى اعمامتان (اولاد عقيل ) توجه و تمايل داريد نه به آل و فرزندان جعفر؟
حضرت فرمودند:
يادم مى آيد از روزى كه ايشان همراه ابى عبد الله الحسين عليه السلام به چه مصيبت هائى گرفتار شدند پس به حالشان رقت مى كنم .
