هر چيزى ثواب و اجرى معين دارد مگر ريختن اشگ براى ما كه ثوابش را احدى نمى داند.
حضرت ابو عبد الله فرمودند:
همان طورى كه پيش خود شعر و مرثيه مى خوانيد برايم بخوان يعنى با رقت و لطافت ، ابا هارون مى گويد:
پس اين بيت را براى آن جناب با رقت و لطافت خواندم :
امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزكية
يعنى : گذر كن بر قبر حضرت حسين بن على عليه السلام ، پس به استخوانهاى پاك و مطهرش بگو.
اباهارون مى گويد: امام عليه السلام گريست ، سپس فرمود: بيشتر برايم بخوان .
پس قصيده ديگر براى حضرتش خواندم .
اباهارون مى گويد: امام عليه السلام گريستند و صداى گريه اهل منزل را از پشت پرده شنيدم .
سپس اباهارون مى گويد: وقتى از خواندن فارغ شدم حضرت به من فرمودند:اى اباهارون كسى كه درمرثيه حسين بن على عليه السلام شعرى خوانده و خود گريه كرده و ده نفر ديگر را بگرياند بهشت بر ايشان واجب مى گردد.
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السلام شعرى خوانده و خود گريه كرده و يك نفر ديگر را بگرياند بهشت براى هر دو واجب مى شود.
و كسى امام حسين را نزدش ياد كنند و از چشمش به مقدار بال مگس اشك بيايد ثواب و اجر او بر خداست و خداوند براى وى به كمتر از بهشت اجر و ثواب نمى دهد.
حضرت ابى عبد الله عليه السلام گفت :
حضرت ابى عبد الله عليه السلام به من فرمودند: اى ابو عماره شعرى در مرثيه حسين عليه السلام برايم بخوان .
ابو عماره مى گويد:
براى آن حضرت شعر خواندم پس آن حضرت گريست سپس خواندم باز آن جناب گريه كرده و بعد از آن باز خواندم و آن حضرت گريستند.
ابو عماره مى گويد: به خدا قسم پيوسته شعر مى خواندم و آن جناب گريه مى كردند تا جائى كه صداى گريه از منزل و خانه بگوشم رسيد، پس حضرت به من فرمودند: اى ابو عماره كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى بخواند سپس پنجاه نفر را بگرياند بهشت براى او است .
و كسى كه در مرثيه حسين شعرى خوانده و چهل نفر را بگرياند بهشت براى اوست .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و سى نفر را بگرياند بهشت براى او است .
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السلام شعرى خوانده و بيست نفر را بگرياند بهشت براى او است .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و بيست نفر را بگرياند بهشت براى او است .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و ده نفر را بگرياند بهشت براى او است .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و ده نفر را بگرياند بهشت براى او است .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و خودش بگريد بهشت براى او است .
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السلام شعرى خوانده و يك نفر را بگرياند بهشت براى او است .
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السلام شعرى خوانده و به هيئت گريه كن در آورد بهشت براى او است .
بر حضرت ابى عبد الله عليه السلام داخل شده پس شعرى در مرثيه حضرت امام حسين عليه السلام خواندم و وقتى به اين بيت منتهى شدم :
لبليُة تسقو حسينا بمسقاة الثرى غير التراب
به خدا قسم مصيبتى بود كه آن مصيبت حسين عليه السلام را در آب خورگاه زمينى مرطوب نه خشك سيراب نمود پس مخدره اى كه در پشت پرده مى گريست با صداى بلند فرياد زد: و آابتاه !!!
حضرت ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
كسى كه در مرثيه حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر خوانده پس گريه كند و ده نفر را بگرياند بهشت براى او و آن ده نفر مى باشد.
و كسى كه يك بيت شعر در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام خوانده پس گريه كند و نه نفر را بگرياند بهشت براى او و آن نه نفر مى باشد.
و پيوسته امام عليه السلام اين فقره را با كاهش دادن نفرات تكرار نموده تا بالاخره فرمودند:
وكسى كه يك بيت شعر در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام خوانده و خود بگريد (راوى مى گويد گمان مى كنم امام عليه السلام فرمودند: يا تباكى كرده و خود را به صورت گريه كن در آورد).
بهشت براى او مى باشد.
بر حضرت ابى عبد الله عليه السلام وارد شدم ، حضرت به من فرمودند:
برايم شعر بخوان ، پس براى آن حضرت شعر خواندم .
حضرت فرمودند: نه ، آنطور كه در جمع خودتان مى خوانى و به همان نحو كه در كنار قبر آن حضرت (حضرت امام حسين عليه السلام ) مرثيه مى خوانى ، بخوان :
ابو هارون مى گويد: پس شعر ذيل را براى آن حضرت خواندم :
امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزكية
يعنى : گذر كن بر قبر حسين بن على عليه السلام ، پس به استخوان هاى پاك و مطهرش بگو.
ابو هارون مى گويد: وقتى حضرت گريستند، من خوددارى كرده و خواندن را متوقف نمودم ، پس حضرت فرمودند:
بگذر، پس من گذشتم ، سپس فرمودند:
بيشتر برايم بخوان ، بيشتر برايم بخوان .
ابو هارون مى گويد: پس اين بيت را خواندم :
يا مريم قومى فاندبى مولاك و على الحسين فاسعدى ببكاك
اى مريم (مادر حضرت عيسى عليه السلام ) بايست و بر سرور خود ندبه و زارى نما، زارى كن بر حضرت حسين عليه السلام و با اين زارى و گريه خود او را نصرت و يارى نما.
ابو هارون مى گويد: پس از خواندن اين بيت ، حضرت گريست و مخدرات شيون و زارى كردند.
وى مى گويد: وقتى بانوان آرام گرفتند حضرت به من فرمودند: اى ابا هارون : كسى كه در مرثيه حضرت امام حسين عليه السلام شعر بخواند و ده نفر را بگرياند بهشت براى او است سپس حضرت نفرات گريه كنندگان را يكى يكى كاهش داده تا به (واحد) رسيده و فرمودند:
كسى كه در رثاء حضرت حسين عليه السلام شعر خوانده و يك نفر را بگرياند بهشت براى او است .
سپس فرمودند:
كسى كه ياد امام حسين عليه السلام نموده و براى آن حضرت بگريد بهشت براى او است .
حضرت ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
هر چيزى ثواب و اجرى معين دارد مگر ريختن اشگ براى ما كه ثوابش را احدى نمى داند.
حضرت ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر بخواند پس خود گريسته و ده نفر را بگرياند بهشت براى او و آن ده نفر مى باشد.
و كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر بخواند پس خود گريسته و نه نفر را بگرياند بهشت براى او و آن ده نفر مى باشد.
و كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر بخواند پس خود گريسته و نه نفر را بگرياند بهشت براى او و آن نه نفر مى باشد. پس پيوسته حضرت نفرات را يكى يكى كاهش داده تا فرمودند:
كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر خوانده پس خود بگريد (راوى مى گويد: گمان مى كنم امام عليه السلام فرمودند: يا تباكى كرده و خود را به صورت گريه كن در آورد) بهشت براى او مى باشد
