شنيدم حضرت ابو عبد الله عليه السلام مى فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام در صبح عاشوراء با يارانشان نماز خوانده سپس به ايشان توجه نموده و فرمودند:
خداوند متعال اذن داد كه شما جانتان را قربان كنيد پس بر شما باد كه صبر نمائيد.
بر امير المومنين عليه السلام داخل شدم در حالى كه حضرت حسين عليه السلام در كنار آن حضرت نشسته بودند امير المومنين عليه السلام دست بر شانه حسين عليه السلام زد و سپس فرمود:
اين كشته خواهد شد و احدى يارى او نخواهد نمود.
راوى مى گويد:
عرضه داشتم يا امير المومنين به خدا قسم اين زندگى بدى است .
حضرت فرمودند:
اين حادثه حتما به وقوع مى پيوندد.
حضرت ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
حضرت على عليه السلام به حضرت امام حسين عليه السلام فرمودند: اى اباعبد الله از قديم ثابت و مسلم شده كه تو اسوه و مقتداى خلق مى باشى .
حسين عليه السلام عرضه داشت : فدايت شوم حالم چيست ؟
حضرت على عليه السلام فرمودند: مى دانى آنچه را كه خلق نمى دانند و عنقريب عالم به آنچه مى داند منتفع خواهد شد، فرزندم بشنو و ببين پيش از آنكه مبتلا گردى ، قسم به كسى كه جانم در دست او است بنو اميه خون تو را خواهند ريخت ولى نمى توانند تو را از دينت جدا كرده و قادر نيستند ياد پروردگارت را از خاطرت ببرند.
حسين عليه السلام عرض كرد: قسم به كسى كه جانم در دست او است همين قدر مرا كافى است به آنچه خدا نازل فرموده اقرار داشته و گفتار پيامبر خدا را تصديق داشته و كلام پدرم را تكذيب نمى كنم .
حضرت على عليه السلام فرمودند:
حسين عليه السلام كشته خواهد شد كشته شدنى و من به زمينى كه او روى آن كشته خواهد شد آگاه بوده و مى دانم كه آن زمين بين دو نهر آب قرار گرفته است .
از حضرت حسين بن على عليه السلام در حالى كه در خلوت عبد الله بن زبير با آن جناب بود مناجات طولانى با خداوند را شنيدم سپس حضرتش روى مبارك به مردم نموده و فرمودند:
اين شخص (يعنى عبد الله بن زبير) به من مى گويد: كبوترى از كبوتران حرم باش ، ولى بدانيد اگر من كشته شوم در حالى كه فاصله من و حرم به مقدار باع (فاصله بين سر دو انگشت وسطى از دست چپ و راست هنگامى كه دستها را كاملا باز نمايند) بوده بهتر است از اينكه فاصله به مقدار يك وجب باشد و نيز اگر در سرزمين طف خونم ريخته شود بهتر است از اينكه در حرم كشته شوم .
حضرت ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
عبد الله بن زبير به حضرت حسين بن على عليه السلام عرض كرد:
كاش به مكه آمده و در حرم بمانيد.
حضرت فرمودند:
نه ما آمدن در حرم را روا داشته و نه شما آنجا را برا ما روا داريد و محققا اين طور است كه اگر بر تپه ريگ سرخ و روى آن كشته شوم نزد من بهتر است تا در حرم كشته شوم .
حضرت ابى جعفر عليه السلام فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام يك روز قبل از تروه از مكه خارج شدند و عبد الله بن زبير آن جناب را تشييع كرده و به حضرتش عرض نمود:
يا ابا عبد الله وقت انجام اعمال حج رسيده شما مكه را ترك كرده و به عراق تشريف مى بريد؟
حضرت فرمودند: اى ابن زبير: اگر در كنار فرات دفن شوم بهتر است تا در اطراف مكه مدفون گردم .
حضرت ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
حضرت حسين بن على سلاما الله عليهما روزى كه خود و يارانشان به مصيبت گرفتار شدند به ايشان فرمودند:
شهادت مى دهم كه از جانب پروردگار اذن داده شد كه جانتان را قربان كنيد پس تقوا اختيار كرده و صبر نمائيد.
شنيدم حضرت ابو عبد الله عليه السلام مى فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام در صبح عاشوراء با يارانشان نماز خوانده سپس به ايشان توجه نموده و فرمودند:
خداوند متعال اذن داد كه شما جانتان را قربان كنيد پس بر شما باد كه صبر نمائيد.
قسم به كسى كه عرش را بپاداشته پدرت راجع به ياران امام حسين عليه السلام برايم نقل نمود كه ايشان عدد شان ثابت بود نه يكى كم و نه يكى زياد، اين امت به ايشان ستم و تعدى نمدند همان طورى كه بنى اسرائيل روز شنبه ستم كردند و شهادت آن حضرت روز شنبه دهم محرم الحرام واقع شد.
حضرت ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام در آن روزى كه با اصحاب و يارانشان به بلاء و مصيبت گرفتار شدند پس از آنكه با ايشان نماز خواندند فرمودند:
شهادت مى دهم كه خداوند كه خداوند متعال به شما اذن داد جانتان را نثارش كنيد،اى گروه از خداوند بترسيد و تقوى اختيار كرده و صبر و شكيبائى داشته باشيد.
در روزى كه عثمان اباذر را به ربذه تبعيد كرد از وى در پاسخ مردم كه به او گفتند:
بشارت باد تو را، اين مصيبت در راه خدا اندك است .
شنيدم كه فرمود: اين بلا سهل و آسان است ولى در چه حالى هستيد هنگامى كه حسين بن على عليه السلام شهيد شود شهيد شدنى .
يا فرمود:
چه حالى داريد وقتى حسين بن على عليه السلام ذبح شود ذبح شدنى .
به خدا قسم در اسلام بعد از قتل حسين بن على عليه السلام قتلى بزرگ تر از آن واقع نخواهد شد و خداوند عنقريب شمشير انتقامش را بر اين امت از نيام بيرون خواهد آورد و هرگز در غلاف نخواهد برد و از ذريه آن حضرت خون خواهى بر انگيزد كه از مردم انتقام خون آن جناب را بگيرد و شما اگر بدانيد كه از ناحيه قتل آن حضرت چه بر اهل دريا و ساكنين كوهها در جنگل ها و تپه ها خواهد آمد بخدا قسم آن قدر گريه مى كنيد تا از بين برويد و آسمانى نيست كه روح سيد الشهداء به آن عبور كند مگر آنكه هفتاد هزار ملك به فزع در مى آيند، اين ملائك و فرشتگان مى ايستند به طورى كه مفاصل آنها تا روز قيامت بانك و فرياد مى كنند هيچ ابرى نيست كه حركت كرده و بغرد و بر زند مگر آنكه كشنده آن حضرت را لعنت مى كند و هيچ روزى نيست مگر آنكه روح مطهر آن حضرت را بر رسول خدا صلى الله عليه و آله عرضه داشته پس آن دو با هم ملاقات مى كنند.
جناب امير المومنين عليه السلام براى مردم خطبه خوانده و سپس فرمودند:
پيش از آنكه من را از دست دهيد از من سوال كنيد، به خدا قسم از چيزى كه گذشته و چيزى كه خواهد آمد سوال نمى كنيد مگر آنكه جوابتان را خواهم داد.
راوى مى گويد:
سعد بن ابى وقاص ايستاد و عرض كرد: يا امير المومنين به من خبر ده چند تار مو در سر و محاسن من مى باشد؟
حضرت فرمودند:
به خدا قسم از مسئله اى سوال كردى كه دوست من رسول خدا صلى الله عليه و آله قبلا به من فرموده بود كه تو عنقريب از آن سوال مى كنى ، در سر و محاسن تو هيچ تار موئى نيست مگر آن كه در بيخ آن شيطانى نشسته و نيز در خانه تو بزغاله اى است كه حسين فرزندم را مى كشد.
راوى مى گويد:
در آن روز عمر (يعنى عمر بن سعد) مقابل پدرش راه مى رفت .
حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده و آن جناب از پدر بزرگوارشان و آن حضرت از جد آن جناب و آن حضرت از حسين بن على عليه السلام نقل نمودند:
حضرت فرمودند:
قسم به كسى كه جان حسين در دست او است سلطنت بنى اميه به پايان نمى رسد تا من را بكشند و ايشان كشنده من هستند، پس از اگر من را بكشند هرگز موفق نخواهند شد نمازشان را با امام عادلى جماعة خوانده و نه اخذ كنند عطاء و مالى را كه در راه خدا مى دهند (نظير زكات )، من و اهل بيت من و اولين كشته اين امت هستيم و قسم به كسى كه جان حسين در دست او است قيامت بپا نخواهد شد در حالى كه يك هاشمى در روى زمين چشم بر هم مى زند.
مولانا ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده كه آن حضرت فرمودند:
هنگامى كه حسين بن على عليه السلام بالاى عقبه بطن رفتند به اصحاب و يارانشان فرمودند:
نمى بينم خودم را مگر كشته شده .
اصحاب عرضه داشتند:
يا ابا عبد الله اين چه سخنى است كه مى فرمائيد؟
حضرت فرمودند:
خوابى است كه ديده ام .
عرض كردند: شرح آن چيست ؟
فرمودند:
سگ هايى را ديدم كه من را نيش مى زند و موذى ترين ايشان نسبت به من سگى پيس بود.
حضرت ابى جعفر عليه السلام فرمودند:
حضرت حسين بن على سلام الله عليهما نامه اى از مكه به محمد بن على عليه السلام به اين شرح مرقوم فرمودند:
بسم الله الرحمن الرحيم
از طرف حسين بن على عليه السلام به محمد بن على عليه السلام (يعنى محمد بن حنفيه ) و بنى هاشمى كه او را قبول داشته و با وى مى باشند:
اما بعد: هر كس با من همراه شود شهيد خواهد شد و آنانكه همراهى نكرده و با من نباشند فتح و گشايش به خود نخواهند ديد و السلام .
حضرت حسين بن على عليه السلام از كربلاء براى محمد بن على عليه السلام نوشتند:
بسم الله الرحمن الرحيم
از حسين بن على به محمد بن على و بنى هاشمى كه او را پذيرفته اند:
اما بعد:
گويا دنيا نبوده و پيوسته آخرت بوده است . والسلام .
