قَالَ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه وآله): إِنّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
پيامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود: همانا براى شهادت حسين علیه السلام حرارت و گرمايى در دلهاى مؤمنان است كه هرگز سرد و خاموش نمى شود
در کتاب کامل الزیارات از امام صادق علیه السلام نقل است که فرمودند:
كأني بسرير من نور قد وضع، وقد ضربت عليه قبّة من ياقوتة حمراء، مكلّلة بالجواهر...
گویا تختی از نور نهاده اند و گنبدی از یاقوت سرخ که با جواهر زینت داده شده روی آن گذاشته اند ...
و كأنّي بالحسين بن علی علیهم السلام جالسا على ذلك السرير وحوله تسعون ألف قبّة خضراء، وكأنّي بالمؤمنين يزورونه ويسلّمون عليه، فيقول الله عزّ وجلّ: أوليائي سلوني فطال ما أُوذيتم وذللتم واضطهدتم، فهذا يوم لا تسألوني حاجة من حوائج الدنيا والآخرة إلاّ قضيتها لكم، فيكون أكلهم وشربهم من الجنّة، فهذه والله الكرامة
و گویا حسین بن علی علیه السلام را میبینم که روی آن تخت نشسته و اطرافش نود هزار گنبد سبز است و گویا مومنین را میبینم که به زیارت آن حضرت رفته و بر او سلام میکنند ، خداوند تبارک وتعالی به آنها میفرماید : دوستان من هرچه میخواهید از من درخواست کنید ، مدتی طولانی مورد آزار و اذیت دشمنان قرار گرفتید و خوار شدید وشما را به خاطر مرام ومسلکی که داشتید ستم کردند ، امروز از من هر حاجتی از حاجتهای دنیا وآخرت بخواهید برآورده میکنم ...
پس خوراکی واشامیدنی آنها از بهشت می باشد واین به خدا قسم کرامت و مقام ارزنده ای است.
پیامبر اکرم صلوات الله علیه وآله فرمودند :
انّ للحسین علیه السلام فی بواطن المومنین معرفة مکتومة...
همانا در قلوب مردم با ایمان معرفت وشناختی نسبت به امام حسین علیه السلام نهفته است...
امام حسین علیه السلام فرمودند : داخل شدم بر جدم رسول خدا در حالی که نزد ایشان ابی بن کعب بود...
خوش امدی ای اباعبدالله ! ای زینت بخش آسمانها و زمینها
ابی بن کعب به آن حضرت عرض کرد : چگونه کسی جز شما می تواند زیور آسمانها و زمینها باشد؟
فرمود : ای ابی سوگند به آن که مرا بحق پیامبری برانگیخت حسین بن علی در آسمان عظمت فزونتری دارد تا در زمین و درسمت راست عرش خدای عزیز و شکوهمند نوشته شده است :حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است پیشوای نیکی و برکت و شکوه و فخر و علم و تقواست ...
نقل شده که امام مجتبی علیه السلام برادر خود سیدالشهداء سلام الله علیه را تکریم وتعظیم میکرد آنچنان که گویا آن حضرت بزرگ تر از امام حسن علیه السلام است ، سبب آن را از امام مجتبی علیه السلام پرسیدند و حضرت جواب دادند : إنّی لأهابه کهيبة امیرالمومنین علیه السلام ...
او هیبتی همانند هیبت امیرالمومنین صلوات الله علیه در نظر من دارد
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند
بالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله حسین خوشبخت مىگردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مىکند.
نظر امير المومنين عليه السلام الى الحسين فقال: يا عبرة كل مومن، فقال: انا يا ابتاه؟ قال: نعم يا بنى...
امير المومنين عليه السلام به حضرت حسين عليه السلام نظر نموده پس فرمودند:
اى اشك هر مومنى.
حضرت حسين عليه السلام عرض نمود:
اى پدر من اشک هر مومنى هستم؟
اميرالمومنين عليه السلام فرمود:
بلى پسرم.
عن ابى ذر الغفارى قال: رايت رسول الله صلى الله عليه و آله يقبل الحسن و الحسين عليه السلام و هو يقول: من احب الحسين و الحسين و ذريتهما مخلصا لم تلفح النار وجهه و لو كانت ذنوبه بعدد رمل عالج الا ان يكون ذنبه ذبنا يخرجه من الايمان. ..
از ابى ذرغفارى نقل شده كه وى فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله را ديدم كه حسن و حسين عليه السلام را مى بوسيد و مى فرمود:
كسى كه حسن و حسين عليه السلام و ذريه اين دو را دوست داشته و ايشان را خالصانه بخواهد آتش دوزخ هرگز صورتشان را نسوزاند اگر چه گناهان آنها به مقدار ريگ هاى بيابان باشد مگر آنكه گناهانشان ايشان را از ايمان خارج كرده باشند.
قال رسول الله صلى الله عليه و آله: حسين منى و انا من حسين، احب الله من احب حسينا ....
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
حسين از من و من از حسين هستم، كسى كه حسين را دوست بدارد خدا او را دوست دارد....
قَالَ الْبَاقِرُ (ع): لَمّا نَزَلَ النّصْرُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىّ حَتّى كَانَ بَيْنَ السّمَاءِ وَ الاَرْضِ ثُمّ خُيّرَ النّصْرُ اَوْ لِقَاءُ اللّهِ، فَاخْتَارَ لِقَاءَ اللّهِ.
امام باقر (ع) فرمود:چون يارى خدا بين آسمان و زمين بر حسين بن على نازل شد، حضرت بين يارى و ملاقات خداوند، ملاقات را انتخاب كرد.
عن حذیفة یقول: سمعتُ الحسین‌بن علی(علیهماالسلام) یقول: «وَاللهِ لَیَجتَمِعَنَّ علی قَتلی طُغاةُ بَنی‌اُمَیَّة وَ یَقدِمُهُم عُمَرُ بنُ سَعدٍ» و ذلک فی الحیاة النبی(صلی‌الله علیه و آله).فقلتُ له: أنبأک بهذا رسول‌الله(صلی‌الله علیه و آله)؟ قال: «لا».فأتیت النبی فأخبرته، فقال: «علمی علمه، و علمه علمی، و أنا لنعلم بالکائن قبل کینونته».
از حذیفه نقل شده که گفت:
از حسین‌بن علی(علیهماالسلام) شنیدم که می‌فرمود: «به خدا سوگند! سرکشان بنی‌امیّه بر کشتن من فراهم آیند و پیشاپیش آنان، عمر سعد خواهد بود.»؛ او این سخن را در عصر پیامبر(صلی‌الله علیه و آله) [و در دوران خردسالی خود] فرمود؛ من از او پرسیدم: آیا این خبر را از رسول خدا(صلی‌الله علیه و آله) شنیدی؟ فرمود: نه.
پس خدمت پیامبر(صلی‌الله علیه و آله) رسیدم و او را از این خبر آگاه کردم؛ حضرت فرمود: «علم من، علم اوست و علم او، علم من است و ما از حوادث، پیش از آنکه رخ دهند آگاهیم.»
نقل شده که عربی بادیه نشین به حضور امام حسین علیه السلام آمد و عرض کرد: «ای پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله، من خون بهایی را عهده دار شده ام اما در پرداخت آن ناتوانم . به ناچار پیش خود فکر کردم این مشکل را با کریم ترین مردم عصر در میان بگذارم و هر چه جستجو کردم کریم تر از شما نیافتم .»
امام علیه السلام به او فرمود: «ای برادر! من سه سؤال از تو می کنم; اگر یکی را پاسخ دادی یک سوم بدهی ات را می پردازم و اگر دو تا را جواب گفتی دوسوم و اگر همه را صحیح پاسخ دادی تمام بدهی ات را خواهم پرداخت!!!»
اعرابی گفت: «ای فرزند رسول الله! آیا شخصی مثل شما - که از خاندان علم و شرف و فضیلت هستی - از کسی مثل من سؤال می کند؟!»
امام حسین علیه السلام فرمود: «بلی، از جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می فرمود: المعروف بقدر المعرفة، نیکی [و خدمت به دیگران] به قدر معرفت [آنها] ست .»
مرد گفت: «در این صورت هر چه می خواهی بپرس!» و امام با آن مرد چنین گفتگو کرد:
امام(ع) فرمود: أی الاعمال افضل؟ «کدام عمل، فضیلت بیشتری دارد؟»
اعرابي جواب داد: «الايمان بالله» ايمان به خدا،
امام فرمود: «فما النجاة من المهلكة؟» نجات از هلاكت كدام است؟ جواب داد: «الثقة بالله» اعتماد به خدا.
امام(ع) فرمود: كدام چيز مرد را زينت مي دهد؟ «فما يزيّن الرجل» گفت: علم كه توأم با حلم باشد.
فرمود:فان اخطأء ذلک؟ اگر آن نباشد كدام چيز زينت است؟ گفت: مال معه مروة ،مال كه توأم با مروت و مردانگي باشد.
فرمود: اگر آن هم نباشد، كدام چيز زينت مرد است؟ جواب داد: فقر معه صبر فقر توأم با صبر و خويشتن داري.
فرمود: اگر آن هم نباشد، ديگر چه چيز زينت انسان است؟ جواب داد: صاعقهاي كه از آسمان بيافتد و او را بسوزاند، كه او به اين صاعقه سزاوار است. حضرت خنديدند و كيسهاي به اعرابي داد كه هزار دينار در آن بود، و انگشتر مباركش را نيز به او داد كه نگين آن به دويست درهم مي ارزيد،و فرمود: «یا اعرابی! اعط الذهب الی غرمائک واصرف الخاتم فی نفقتک... دينارها را به طلبكاران خود بده، انگشتر را نيز صرف مخارج خودت بكن. اعرابي آن ها را گرفت و اين آيه را خواند: «الله اعلم حيث يجعل رسالته»
روزی شخصی ، بچه آهویی هدیه از برای پیغمبر خدا علیه السلام آورده و عرض کرد:این را صید کردم و برای فرزندان شما حسن وحسین علیهما السلام هدیه آوردم ، حضرت قبول فرمود وبرای او دعای خیر نمود.پیامبر بچه آهو را به امام مجتبی علیه السلام که در کنار او بود عطا نمود .چند ساعت بعد از آن امام حسین علیه السلام آمد ودید برادرش بچه آهویی دارد وبا او بازی می نماید .عرض کرد: یا جداه به برادرم بچه آهو دادی وبه من ندادی واین سخن را تکرار می نمود.پیغمبر خدا اورا تسلی می داد وبا او ملاطفت می نمود تا اینکه نزدیک بود امام حسین علیه السلام به گریه بیافتد.ناگاه صداهایی از درب مسجد بلند شد. مردم دیدند آهویی با بچه اش داخل مسجد شد ودنبال آنها گرگی می باشد که به سوی پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله آنها را می راند تا اینکه آهو وبچه اش را به خدمت پیامبر رساند.
آهو به سخن آمد وعرض کرد: یا رسول الله …دو بچه داشتم .یکی را این صیاد صید نمود وبه شما هدیه کرد. این یکی در نزد من بود وبه او دلخوش بودم .و الان به او شیر می دادم ناگاه شنیدم گوینده ای می گفت: ” إسرعی إسرعی یا غزالة!بخشفک إلی النبی محمد صلی الله علیه وآله وأوصلیه سریعا ،لأن الحسین واقف بین یدی جده وقد هم ّ أن یبکی والملائکة بأجمعهم قد رفعوارؤوسهم من صوامع العبادة ولو بکی الحسین علیه السلام لبکت الملائکة المقربون لبکائه ” ای آهو …با سرعت برخیز وبچه ی خود را فوری به پیامبر خدا محمد صلی الله علیه وآله برسان. زیرا هم اکنون فرزندش حسین علیه السلام در برابر جدش ایستاده ومی خواهدگریه کند.همه ی فرشتگان سر از عبادتگاهشان برداشته ونظاره گر این منظره اند …اگر حسین علیه السلام گریه کند همه ی فرشتگان مقرب به جهت گریه ی او گریه می کنند. همچنین شنیدم که گوینده ای می گفت :اسرعی یا غزالة ، قبل جریان الدموع علی خَدّیه... ای آهو بشتاب پیش از آنکه اشک امام حسین علیه السلام بر صورتش جاری شود با سرعت خود را به او برسان .والا این گرگ را بر تو مسلط می کنم که تو را با بچه ات بخورد. بدان من از راه بسیار دور بچه ام را به خدمت شما آوردم ، زمین زیر پای من پیچیده شد تا اینکه به این زودی به محضر شما رسیدم .وحمد می کنم خدا را که بچه ام را قبل از جاری شدن اشک بر صورت مبارکش به محضر شما رسانیدم . پس صدای تکبیر وتهلیل از اصحاب بلند شد وآن حضرت برای آهو دعای خیر نمود وامام حسین علیه السلام بچه آهو را گرفت وبه نزد مادرش حضرت فاطمه علیها سلام برد وهمه مسرور شدند ...
