حضرات آیات
منبع:سایت معظم له
مرحوم حضرت آيت الله آقاي حاج سيدمحمدرضا علوي تهراني در روزسه شنبه 6 ذي القعده سال 1347 هجري قمري برابر با اسفند ماه 1305 هجري شمسي در خانداني روحاني از اهل فضيلت و تقوي ديده به جهان گشود. پدر ايشان نامش را محمدرضا و لقبش را شمس الدين نهادند.
آباء و اجداد ايشان تا 5 قرن پيش، همگي از علماء و همات دين و روحانيين نامدار عصر خويش بودند. والد بزرگوارشان، مرحوم آيت الله سيدمحمدباقر علوي تهراني فرزند مرحوم آيت الله سيدعلي علوي تهراني فرزند مرحوم آيت الله حاج سيد آقابزرگ علوي تهراني فرزند مرحوم آيت الله العظمي سيدحيدر علوي تهراني بوده است.
والده ايشان زني تحصيل كرده و دانش سرا ديده و معلمه قرآن بود كه در خانواده اي متدين تربيت شده بود. معظم له از 5 سالگي تحصيلات رايج آن روزگار را شروع نمود و سپس با تغيير شيوه تحصيلي موفق به اخذ مدرك كارشناسي در رشته حقوق از دانشگاه تهران مي شوند.
همزمان با تحصيلات روز، مقطع سطح دروس ديني را نزد علماي بزرگ تهران طي مي نمايند. ايشان در تهران در محضر اساتيد نامداري چون حضرات آيات عظام شاه آبادي، شعراني، محمدتقي آملي، احمد آشتياني، مهدي آشتياني، سيد كاظم عصار و فاضل توني به تحصيل مشغول بودند و دروس ادبيات، منطق، اصول، فقه، هيأت، فلسفه و عرفان را نزد آن بزرگان فرا گرفتند.
سپس براي تكميل تحصيلات حوزوي خود، به شهر مقدس قم هجرت کردند. در آنجا نيز از درس اساتيد و مراجع عاليقدر زمان همچون آيات عظام بروجردي، حجت، محقق داماد، امام خميني، گلپايگاني و علامه طباطبايي بهره مند شده و به تكميل مباني فقه و اصول، تفسير، عرفان و فلسفه پرداختند. ايشان به لحاظ سعي و تلاش علمي كه داشتند، به درجه اجتهاد نايل آمدند و از آيات عظام امام خميني، خويي، حكيم، كاشف الغطاء و اصطهباناني اجازاتي دراجتهاد اخذ نمودند.
درسال 1345 هجري شمسي با ارتحال والد بزرگوارشان به تهران عزيمت نموده و به ترويج معارف الهي و نيز تدريس سطح و خارج علوم حوزوي و اقامه جماعت در مسجد سپهسالار قدیم واقع در بازارچه مروی پرداختند. درسال 1351 به امر مراجع زمان، به مسجد حضرت امير (ع) (واقع در خيابان كارگر شمالي، مقابل پمپ بنزين) آمدند و به تبليغ و تدريس و اقامه جماعت پرداختند. در همان سال نيز در مجاورت مسجد، مكتب حضرت امير (ع) را بنا نهادند. معظم له در حدود 24 سال به فعاليت در مسجد حضرت امير (ع) و متعاقب آن در حسينيه معظم له پرداختند و همواره در نشر معارف اهل بيت همت گماردند.
سرانجام در ساعت 9:15 روز چهارشنبه 23 آبان ماه 1375هجري شمسي برابر با اول ماه رجب دعوت حق را لبيك گفته و به سراي باقي شتافتند.
ايشان در طول مدت بيماري خويش و در حدود 20 روز قبل از آن، وقتي از بيمارستان به منزل منتقل شدند فرمودند كه دوست خوبي از من دعوت كرده است تا من بروم. به ايشان اصرار شد كه چه كسي از شما دعوت كرده است؟ چيزي نفرمودند. بعد از چندين مرتبه اصرار، فرمودند كه ميهمان حضرت امام محمدباقر (ع) هستم.
همانطور كه فرمودند در روز ماه اول رجب مصادف با ولادت حضرت امام محمدباقر (ع) به سراي باقي شتافتند. پیکر پاک ایشان پس از تشییع از حسینیه تا مسجد، به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) منتقل و در آن مکان مقدس و در جوار ضریح آن بزرگوار به خاک سپرده شد.
عاش سعیدا و مات سعیدا
سيره اخلاقي و معنوي
سيره معنوي مرحوم آيت الله علوي تهراني سيره اهل علم و تقوي بود. اما آنچه در سيره ايشان بسيار جلوه مي كرد، ارادت خاص ايشان به ساحت مقدس اهل بيت (ع) بود. همواره در برگزاري مجالس عزاداري اهل بيت چه در مسجد و چه در حسينيه خويش تمامي سعي و همت خود را بكار مي گرفتند تا پرثمر باشد و مي فرمودند مجلس هم بايد مجلس قال باشد و هم حال. يعني هم از معارف اهل بيت گفته شود و هم عزاداري و ذكر مصيبت ايشان انجام شود كه البته اين امر در جلسات ايشان همواره مورد توجه بود. در جلسات هفتگي صبحهاي جمعه كه از يادگارهاي ايشان است و هر هفته برقرار است زودتر از همه حاضر مي شدند و در تجهيز و آماده سازي آن كمك مي كردند.
عصر عاشورا و بعد از اتمام مجلس عزاداري در حسينيه پيشاپيش دسته عزاداران حسيني با پاي برهنه به سمت مسجد حركت مي كردند و در مصيبت حضرت سيدالشهداء (ع) اشك مي ريختند و عزاداري مي كردند.
معظم له تأكيد بسياري بر برگزاري هرچه با شكوهتر اعياد خصوصا عيد غدير و نيمه شعبان داشتند و آن دو را هويت و اعتقاد شيعه مي دانستند.
جلساتي كه اكنون در حسينيه برگزار مي شود با نيت پاك و خالص ايشان پايه گذاري شده است. از خداوند متعال مسألت مي كنيم كه روح مطهر ايشان را با ارواح طيبه اهل بيت (ع) محشور فرمايد و به ما توفيق خدمتگزاري خالصانه در اين مجالس را مرحمت نمايد.
