آقا این گونه بود
تواضع و فروتنى مرحوم ميرزا(قدس سره) زبانزد بود. ايشان در هر حال خود را بيش از يك طلبه حساب نمى كردند و سعيشان بر اين بود كه در حركات و سكانات خود طورى عمل كنند كه احساس نشود
تواضع مرحوم ميرزا(قدس سره)
تواضع و فروتنى مرحوم ميرزا(قدس سره) زبانزد بود. ايشان در هر حال خود را بيش از يك طلبه حساب نمى كردند و سعيشان بر اين بود كه در حركات و سكانات خود طورى عمل كنند كه احساس نشود مرجعيت در زندگى ايشان تأثيرى گذاشته است. ايشان مى فرمود: «مرجعيت، يك وظيفه الهى است و اگر نبود اصلاً زير بار آن نمى رفتم اما چه كنم كه مسئوليت است.» مرحوم ميرزا(قدس سره) با كمال تواضع و فروتنى به حل مشكلات مى پرداختند و خود را به سان پدرى مهربان در قلب ها جاى داده بودند و مانند ساير مردم حركت مى كردند. كسى كه به نزد ايشان(قدس سره) مى رفت احساس غربت نمى كرد; بلكه احساس مى كرد در نزد پدرى مهربان نشسته است و به خصوص براى طلاب غريب، پدرى دلسوز و مهربان بودند و سعى مى كردند به طلاب عزّت دهند و آنان را يارى نمايند.
قناعت در مصرف و عدم استفاده از وجوه، از حسنات بارز مرحوم فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى(قدس سره) بود ايشان در اخذ وجوه بسيار دقت مى كردند.
يكى از مواردى كه فقيه مقدس، مرحوم ميرزاى تبريزى(قدس سره)به آن بسيار اهميت مى دادند اين بود كه در زمان حركت (چه براى قدم زدن، چه براى درس) راضى نمى شدند كسى پشت سرشان قدم بزند و نمى خواستند هنگام راه رفتن در خيابان توجه كسى به او جلب شود. اگر كسى با ايشان حركت مى كرد، مرحوم ميرزا(قدس سره)از او خواهش مى كردند كه به دنبال من حركت نكنيد و دوست داشتند مانند ساير مردم به تنهايى قدم بردارند. اين حركت ميرزا(قدس سره)تأثير عجيبى بر مردم به خصوص طلبه ها مى گذاشت كه شخصيتى مانند ايشان تنها و با كمال خضوع و خشوع حركت مى كند و هيچ توجهى به عنوان و موقعيت خود ندارد. و هنگامى كه نيمه شب از خانه خارج مى شدند گاهى اوقات عبا را به سر مى كشيدند تا كسى ايشان را نشناسد و مانند يك طلبه معمولى در خيابان حركت مى كرد و در حرم مطهر به راز و نياز مشغول مى شد.
