آقا این گونه بود
فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى (قدس سره) در هر حركتى، فقط خدا را مدّ نظر داشتند و بارها مى فرمودند: من قلم را كه به دست مى گيرم براى خدا مى نويسم و امر را به خود خداى متعال وا مى گذارم.
اخلاص مرحوم ميرزا(قدس سره)
فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى (قدس سره) در هر حركتى، فقط خدا را مدّ نظر داشتند و بارها مى فرمودند: من قلم را كه به دست مى گيرم براى خدا مى نويسم و امر را به خود خداى متعال وا مى گذارم. من هيچ گاه قلم بر كاغذ نگذاشتم، مگر رضايت خدا مدّ نظرم بود و از آن نمونه مى توان به موضع گيرى مرحوم ميرزا(قدس سره) در جواب بعضى استفتائات اشاره كرد كه هرچند ممكن بود ضرر دنيوى برايشان داشته باشد ليكن صريح جواب مى دادند; براى خدا قلم را بر روى كاغذ به حركت در مى آوردند و آنچه را كه رضايت ايزد منان و اهل بيت(عليهم السلام)بود، مكتوب مى كردند. در شوراى استفتاء مى فرمودند: من وظيفه دارم كه آنچه به واسطه كسب علم بدان رسيده ام، بيان كنم و ان شاء الله خود خدا و اهل بيت(عليهم السلام)عنايت خواهند كرد و من فقط طالب رضايت خداوند متعال و اهل بيت(عليهم السلام) هستم. ايشان وقتى بر كرسى درس يا در منزل مشغول مطالعه بودند و يا در شوراى استفتاء به سر مى بردند و يا در حال حلّ مشكل مردم بودند، اصلاً به اينكه چه خواهد شد، توجهى نداشتند و فقط مى فرمود: بايد گام را براى خدا برداشت و كارى كرد كه قلب امام زمان(عليه السلام)شاد باشد. ايشان به معناى واقعى تارك دنيا بودند و تا توان داشتند خالصانه كار مى كردند و مصداق بارز اخلاص به درگاه خداوند بودند.
