آقا این گونه بود

يكى از خصوصيات فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى (قدس سره)پركارى ايشان بود. ايشان علاوه بر آنكه در منزل خود دائماً مشغول مطالعه و نوشتن بودند، يك طلبه بايد زحمت بكشد
پركارى مرحوم ميرزا(قدس سره)
يكى از خصوصيات فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى (قدس سره)پركارى ايشان بود. ايشان علاوه بر آنكه در منزل خود دائماً مشغول مطالعه و نوشتن بودند، ]قبل از بيمارى[ صبح ها نيز بعد از درس فقه «مسجد اعظم» به دفتر تشريف مى آوردند و درس خاصى براى فضلا داشتند و بعد از آن شوراى استفتاء تشكيل مى شد و اين جلسه تا ظهر به طول مى انجاميد و عصر هم در «مسجد ارك» درس اصول برگزار مى شد و عمده كسانى كه در درس مرحوم ميرزا (قدس سره)حاضر مى شدند، افراد فاضل و مستعد حوزه بودند. و بعد از مرجعيت مرحوم ميرزا (قدس سره)، به علت كثرت مراجعات، درس دوم فقه ايشان تعطيل شد و در عوض، شوراى استفتاء وقت بيشترى گرفت و ايشان بعد از درس فقه مسجد اعظم، براى جواب سؤالات استفتاء در دفتر حاضر مى شدند. يكى از فعاليت هاى سنگين مرحوم ميرزا (قدس سره) همين جلسه استفتاء بود كه عده اى از فضلا ساعت ها با شوق و ذوق در كنار اين فقيه مقدس مى نشستند و ضمن استفاده از ايشان، به استفتائات جواب مى دادند. جلسه ايشان به قدرى پر محتوا بود كه هيچ گاه افرادِ حاضر احساس خستگى نمى كردند و به بركت همين جهد مرحوم ميرزا(قدس سره)، بزرگ ترين موسوعه استفتائى از آن ايشان است. ايشان بعد از شوراى استفتاء، جهت اداى فريضه نماز و استراحت از دفتر خارج مى شدند و بقيه وقت خود را به مطالعه و نوشتن مى گذراندند و بارها مى فرمودند: «من مثل يك طلبه جوان كار مى كنم و هيچ گاه تعطيلى را احساس نكرده ام» و هدفشان تربيت طلاب فاضل و لايق بود كه به لطف خدا موفق شدند. ايشان تا آخرين لحظات بيمارى، حتى سه روز قبل از منتقل شدن به بيمارستان، در شوراى استفتاء حاضر شدند و با كمال علاقه و اشتياق ضمن پاسخگويى به سؤالات مردم، براى رد شبهات، زمان خاصى را اختصاص دادند و به مسائل عقايدى اهميت خاصى مى دادند. تمام كسانى كه با مرحوم ميرزا (قدس سره)ارتباط داشتند، مى گويند: «هيچ گاه مرحوم ميرزا (قدس سره) را در حال استراحت نديديم. همه وقتشان يا به نوشتن سپرى مى شد، يا درس و يا استفتاء». ايشان بسيار تلاش مى كردند كه به هدف خود، كه همان باقى گذاشتن اثرى از خود و تربيت طلاب فاضل بود، دست يابند كه در نهايت با تربيت صدها شاگرد فاضل كه امروز سكان دار حوزه هستند و نگارش ده ها اثر پرارزش در علوم مختلف از جمله: اصول، فقه، عقايد و رجال، از خود يادگارهاى با ارزشى بر جاى گذاشتند كه امروزه منبع مراجعه فضلاى محترم حوزه علميه مى باشد.