آقا این گونه بود

مرحوم ميرزاى تبريزى(قدس سره) از نوادر فقاهت در دوران كنونى بودند و در وصيت نامه شان فرمودند: من چهل سال است كه معناى تعطيلات را نفهميده ام آيا حوزه نجف و قم در زمان ايشان تعطيلات نداشته است مَثَل خستگى ناپذيرى
ميرزاى تبريزى(قدس سره) و استفاده از تعطيلات درسى
فاضل محترم حجت الاسلام سيد محمد صادق طباطبائى شيرازى مى نويسد: مرحوم ميرزاى تبريزى(قدس سره) از نوادر فقاهت در دوران كنونى بودند و در وصيت نامه شان فرمودند: من چهل سال است كه معناى تعطيلات را نفهميده ام آيا حوزه نجف و قم در زمان ايشان تعطيلات نداشته است مسلماً حوزه در زمان ايشان تعطيل بوده لكن خود آن بزرگوار در ايام تعطيلات به ساير كارهاى علمى مشغول بودند و يادمان نرود علاوه بر تحصيل از جمله فضلاى نجف كه تبليغ مى رفتند آن بزرگوار بود كه ساليانى در مناطق بشير، تسعين، طوز خرماتو مشغول تبليغ بودند (بعضى تحوّل ايجاد شده در آن منطقه به بركت زحمات اين استاد فرزانه است) وقتى عدد چهل را از عدد ساليان عمر نازنين آن عزيز سفر كرده كسر كنيم خواهيم فهميد كه منظورشان چهل سالگى به بعد بود كه يعنى از چهل سالگى تا پايان عمر معنى تعطيلى را نفهميدند و اين به خاطر همان اشتغالات علمى معظم له بوده است.
فرزند مرحوم ميرزا(قدس سره) مى گويد: مرحوم ميرزا(قدس سره) دائماً در دفتر، منزل مشغول بودند و اينكه مى گويند تعطيلات را احساس نكردند را مى توان به تلاش در تدوين موسوعه رجالى ايشان(قدس سره) اشاره كرد كه در روزهاى تعطيل آن را مى نوشتند و بيش از 20 سال مشغول آن بودند. تمام تقريرات درس خود را در ايام تعطيل و قبل از درس ثبت مى كردند و دهها دفتر به جاى مانده به قلم ايشان، گوياى اين مطلب است، موسوعه صراط النجاة كه 12 جلد آن به چاپ رسيده است، نشان از حركت بى وقفه علمى ايشان(قدس سره) دارد. ايشان در تمام شبانه روز به جز وقتى را كه براى استراحت و تهجد و كارهاى شخصى قرار داده بودند، بقيه وقت را، كتاب به دست يا قلم به كاغذ مشغول بودند و مى فرمودند در قبر استراحت خواهم كرد تا فرصت هست بايد در نشر علوم و معارف اهل بيت(عليهم السلام) تلاش كرد.