آقا این گونه بود

عادت اين جانب بر اين بود كه صبح ها، به دليل نزديكى منزل ما با حرم مطهر حضرت معصومه (عليها السلام)، به حرم مشرّف مى شدم و در نماز جماعت شركت مى كردم معظم له نيز، همه روزه صبح ها چه زمستان و چه تابستان، پياده از منزلشان تشريف مى آوردند مرحوم ميرزا(قدس سره) و توسّل نيمه شب و ارتباط روحانى
فاضل محترم حجت الاسلام گلستانى مى گويد: عادت اين جانب بر اين بود كه صبح ها، به دليل نزديكى منزل ما با حرم مطهر حضرت معصومه (عليها السلام)، به حرم مشرّف مى شدم و در نماز جماعت شركت مى كردم معظم له نيز، همه روزه صبح ها چه زمستان و چه تابستان، پياده از منزلشان تشريف مى آوردند، ابتدا به حرم مطهر حضرت معصومه(عليها السلام) جهت تهجد و خواندن نافله شب و سپس به طرف مسجد امام حسن عسكرى(عليه السلام) مشرف مى شدند و نماز صبح را در آنجا اقامه مى كردند. ايشان علاوه بر حرم مطهر، علاقه خاصّى به مسجد امام حسن عسكرى(عليه السلام) داشتند و در هواى سرد و گرم در آن مسجد حاضر مى شدند. توسل نيمه شب مرحوم ميرزا(قدس سره)عجيب بود. ايشان با اخلاص وارادت در آن نيمه شب با خداى خود سخن مى گفت و درد دل مى كرد و راز و نياز مى نمود.
يك روز در ايام زمستان كه هوا بسيار سرد بود، از تهران به بنده تلفنى شد كه بايد به تهران بيايى. به اين فكر بودم كه براى مسافرت به تهران مبلغى را نياز دارم و با خدا زمزمه مى كردم و مى گفتم: خدايا! تو اگر بخواهى در اين وقت كه قبل از طلوع آفتاب است، به بنده مبلغى برسانى، توانايى. در اين انديشه بودم كه رهسپار حرم مطهر شدم. پس از اقامه نماز به خانه بر مى گشتم، مرحوم ميرزا(قدس سره) را در جلوى بازارچه گذرخان ديدم. مشاهده كردم كه ايشان از دور مى آيند. قبل از اينكه بنده به ايشان برسم، ايشان ايستادند و عبايشان را كه بر سر كشيده بودند، بر روى دوش انداختند; گويى منتظر من ايستاده بودند. زمانى كه به هم رسيديم، شال گردن خود را باز كردند و دست در جيب نمودند و به من فرمودند: «كمى صبر كن!» مبلغى را از جييب خود درآوردند و به من دادند، چشم هايم پر از اشك شد و در دل خود گفتم: خدايا! تو رزق و روزى مرا در بين الطلوعين در دست يك مرجع بزرگوار قرار داده اى.
وقتى پول را شمرد، ديدم به اندازه سفرم است. آن گاه قدر و منزلت ميرزا(قدس سره)بيش از قبل معلوم گرديد. ايشان واقعاً از بزرگان و مقربين بود كه اين گونه با اخلاص و با تمام وجود در خدمت دفاع از مبانى اهل بيت(عليهم السلام) بود و خود بارها شنيدم كه مرحوم ميرزا(قدس سره) در آن نيمه شب حلال مشكلات بسيارى از طلاب و فقرا است ايشان در نيمه شب بسيار دقيق بود كه اگر حاجت مندى است او را يارى كند حتى به طلابى كه در داخل حرم مشغول عبادت بودند توجه داشت اگر طلبه اى را مى ديد كه زياد نماز مى خواند يك طورى او را كمك مى كرد زيرا متوجه مى شد كه در حال خواندن نماز استيجارى است. مرحوم ميرزا(قدس سره) نمونه اى بود غير قابل وصف و عالمى بود با كمال و خلوص.