نصایح
معمولاً طلّاب جوانى كه خدمت فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى(قدس سره)مى رسيدند، اين سؤال را مى پرسيدند كه: «آقا! بفرماييد چه كار كنيم كه كارهايمان مرضىّ ولى عصر(عج) باشد»
معمولاً طلّاب جوانى كه خدمت فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى(قدس سره)مى رسيدند، اين سؤال را مى پرسيدند كه: «آقا! بفرماييد چه كار كنيم كه كارهايمان مرضىّ ولى عصر(عج) باشد»؟
مرحوم ميرزا(قدس سره) قبل از هر چيزى به ظاهر طلّاب نظر مى كرد. اگر مى ديد كه لباس آنها مناسب طلبگى نيست يا موهايشان بلند است و يا فقط ته ريش دارند، با كمال محبت ابتدا به مشكل ظاهرى آنها مى پرداختند و مى فرمودند: «اول شكل ظاهر را بايد درست كرد. شما موظف هستيد در جامعه طورى حركت كنيد كه شكل شما با ساير جوانان متفاوت باشد. موها بايد كوتاه، ريش معمولى و لباس مناسب شأن باشد». آن گاه مى فرمودند: اولاً: طلبه بايد به تكليف خود كه احكام حلال و حرام است دقت كامل داشته باشد، و با مسائل، سرسرى برخورد نكند كه اين قدم اول جهت سازندگى و كسب رضايت امام روحى له الفداء است.
ثانياً: هر كارى را كه مى خواهد انجام دهد، براى خدا باشد; يعنى با توكل به ايزد منان كار را براى رضاى خدا انجام دهد و جز خداى متعال چيز ديگرى را مدّ نظر نداشته باشد. اگر كار خالصانه براى خدا انجام گرفت، نتيجه خواهد داد و خدا در مقابل آن اخلاصى كه در عمل صورت مى گيرد، درجه داده و شخص را به مرتبه اى والا خواهد رساند.
ثالثاً: ولاى به اهل بيت(عليهم السلام) بايد همواره مدّ نظر باشد و با اخلاص كامل به ساحت مقدّس آنان عرض ادب كرده و كارى كند كه رضايت آنها در آن كار باشد و با زبان و عمل خود محبت خويش را به آنان ابراز كرده و در مقابل شبهات بايستد و از مظلوميت آنان دفاع كرده و حامى واقعى مذهب باشد و كمترين قدم همان شركت در مجالس عزا و روضه است.
رابعاً: يك نكته كه مرحوم ميرزا(قدس سره) به طلاب جوان تأكيد مى كردند، درس خواندن بود كه طلبه بايد تمام وقت خود را در جهت درس صرف كند و سعى كند تا جوان است بنيه علمى خود را تقويت كند، كه اگر انسان فاضلى شد مى تواند به دين خدمت كند. طلبه بى سواد نه تنها مفيد نخواهد بود بلكه خداى ناكرده ممكن است ضربه به دين بزند.
خامساً: مورد ديگرى كه مرحوم ميرزا(قدس سره) به آن توصيه مى كردند، توجه به معنويات در كنار درس بود و ايشان مى فرمود: زمانى كه ما فيضيه بوديم، نيمه شب (جهت نماز شب) مدرس فيضيه مملو از طلبه مى شد به طورى كه اگر يك نفر غريبه وارد مدرسه مى شد، از كثرت حضور طلاب در مدرسه، تصور مى كرد كه وقت نماز صبح است، طلاب به شب زنده دارى و تهجّد بسيار مقيد بودند. طلبه بايد در جهت معنويت و خودسازى گام بردارد و از توسّل به اهل بيت(عليهم السلام)دريغ نكند. مرحوم ميرزا(قدس سره) معتقد بودند كه نيمه شب وقت مزد گرفتن است; از اين رو خودشان نيمه شب ها با خداى خود راز و نياز مى كردند( ). حركت نيمه شب ايشان و تهجد در حرم مطهر حضرت معصومه(عليها السلام) و مسجد امام حسن عسكرى(عليه السلام) براى طلاب جوان درس بود.
سادساً: نكته ديگرى كه ايشان بدان بسيار اصرار داشتند، اين بود كه مى فرمودند: طلبه علاوه بر آنكه بايد هوشيار و زيرك باشد، بايد با تواضع و افتادگى حركت كند; خود را كسى حساب نكرده و با خلوص كامل به درس و بحث خود مشغول شود. اگر خود را كسى فرض كرد، به جايى نخواهد رسيد بلكه بايد كارى كند كه همواره عنايات الهى شامل حالش شود و خود مرحوم ميرزا(قدس سره) تا آخر عمر مى فرمودند: «من يك طلبه بيش نيستم» اين كارها ان شاء الله رضايت امام عصر(عليه السلام)را به دنبال خواهد داشت.
