درس هایی از سازندگی

مرحوم ميرزا(قدس سره) و عدم قبول سرمايه ‏گذارى مالى فرزند فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره مى‏ گويد: در سفرى كه به خارج از كشور داشتم، والد يكى از تجار بزرگ، وفات كرده بود و مى‏ خواستند ثلث ارث را تقديم مرجع كنند و بعداز محاسبه، مبلغ سنگينى شد و آن تاجر از من خواهش كرد كه به مرحوم ميرزا قدس سره بگويم كه اجازه دهد اين مبلغ را سرمايه گذارى كنم و درآمد حاصله توسط خود مرحوم ميرزا قدس سره صرف حوزه شود. فرزند مرحوم ميرزا قدس سره مى ‏گويد: بعداز بازگشت از سفر خدمت مرحوم ميرزا قدس سره عرض كردم كه اين تاجر اين گونه مى ‏گويد. چون ظهر بود وميرزا قدس سره خسته بودند، جوابى ندادند؛ بعد از ظهر همان روز، مرحوم ميرزا قدس سره مرا صدا زده و گفتند: « فرزندم! به آن تاجر بگو من به اين پول احتياج ندارم. من نمى ‏توانم سرمايه‏ گذارى را قبول كنم. اين پول متعلق به حضرت ولىّ عصرعليه السلام مى ‏باشد و من فقط واسطه هستم و نمى ‏توانم رضايت امام‏ عليه السلام را جهت سرمايه گذارى احراز كنم. من چند صباحى مهمان هستم و خداوند اين توفيق را به من داده كه در فتره‏اى از زمان به عنوان خادم حضرت ولى عصرعليه السلام انجام وظيفه كنم و من هر آنچه رضايت اوست انجام مى ‏دهم و اين اموال متعلق به ولى عصرعليه السلام است، او ضامن حوزه و احتياجات آن است و نيازى به سرمايه‏ گذارى نيست. شما به آنان خبر بده كه اگر پولى برسد، خرج شهريه طلاب مى‏ شود، والا من جهت سرمايه‏ گذارى به اين مبلغ نيازى ندارم.» در نهايت مرحوم ميرزا قدس سره پيشنهاد سرمايه گذارى را قبول نكردند. وقتى به آن تاجر خبر داده شد كه مرحوم ميرزا قدس سره قبول نكردند، سخت تحت تأثير قرار گرفت و از اين برخورد بسيار شيفته ميرزا قدس سره شد و گفت: « هرچه ميرزاقدس سره بگويد همان است. » مرحوم ميرزا قدس سره همواره مى‏ فرمود: « ما فقط در اخذ وجوه و صرف آن، يك واسطه هستيم و بايد دقت كامل شود و اگر هر كارى مى‏ خواهيم انجام دهيم؛ بايد ابتدا رضايت امام عصرعليه السلام را احراز كنيم و طورى عمل كنيم كه خداى ناكرده قلب امام زمان‏ عليه السلام به درد نيايد. اين حوزه صاحب دارد و صاحبش ضامن بقاى دين و حوزه است و خود او تأمين كننده ما يحتاج آن است، تاكنون حوزه به بركت و عنايت او در نمانده است، خدا توفيق دهد مبالغ به گونه‏ اى مصرف شود كه رضايت او در ميان باشد كه رضاى او رضاى خداست.