درس هایی از ولاء

اين از باب اداى وظيفه و امر به معروف بود حجت الاسلام والمسلمين، شيخ على دهنين مى ‏گويد: من خدمت مرحوم ميرزاقدس سره بودم كه به ايشان خبر دادند يكى از علماى بزرگ يمن كه زيدى است مى ‏خواهد خدمتتان برسد، مرحوم ميرزاقدس سره فرمود مانعى ندارد. بعد از ورود آن شخص و احوال‏پرسى، كنار مرحوم ميرزاقدس سره نشست و بعد از گذشت چند لحظه مرحوم ميرزاقدس سره پرسيد: كه تو حديث اثنى عشر را مى ‏دانى يا خوانده ‏اى، عالم زيدى گفت: خير آقا! مرحوم ميرزاقدس سره با آن لبخند مليحانه تمام حديث را خوانده، معنا كردند و گفتند: «زيد از اينها كه نام بردم نيست، زيد، بنده ‏اى از بندگان خداست و مانند ساير مردم است و منزلت و مرتبه ‏اش به آن ائمه اثنى عشرعليهم السلام كه از سوى خدا منصوب شده ‏اند، نمى ‏رسد.
آيا سزاوار است، آن كه از سوى خدا به واسطه معصوم قبلى‏ عليه السلام تعيين شده را رها كرده و به يك بنده صالح خدا تمسك كرد؟ شما با چه منطقى، امام معصوم‏ عليه السلام را رها كرده و به زيد تمسك مى ‏كنيد؟ به نظر شما، كه عالم دين هستى وقت آن نرسيده كه بيشتر تعمق كرده و كمى به قبل برگرديد و ببينيد امامانى كه قبل از زيد به آنها عقيده داشتيد چه گفته ‏اند و وقايع پيش آمده نهايتش به كجا انجاميد؟»
شيخ على دهنين مى ‏گويد: اين عالم زيدى با تمام وجود به حرف‏ هاى ميرزاقدس سره گوش فرا داده و سر تكان مى‏ داد و نشان مى ‏داد كه سخت تحت تأثير قرار گرفته است و بعد از آنكه عالم زيدى از مجلس ميرزاى تبريزى ‏قدس سره خارج شد، ميرزاقدس سره به من گفت: «اين حرف‏هايى را كه زدم نه به عنوان آن بود كه در موقعيت مرجعيّت قرار دارم، بلكه اين يك تكليف است، من به تكليف عمل كردم. از باب امر به معروف، نهى از منكر، تكليف من اين بود كه با اين شخص مجامله نكنم و حقيقت را بيان نمايم تا بلكه به واسطه عنايت ولى عصرعليه السلام ضمن عمل به تكليف شرعى، تأثيرى در او بگذارد؛ زيرا او عالم زيديه است و حرفش نفوذ دارد.»
شيخ على دهنين مى ‏گويد: من بلافاصله از ميرزاقدس سره خداحافظى كردم و به سوى عالم زيدى حركت كردم، به او كه رسيدم، ديدم عالم زيدى سخت تحت تأثير قرار گرفته است و به من گفت: اين ميرزا خيلى بر من تأثير گذاشت، من با عده زيادى مجالست كرده ‏ام اما نديدم كسى اين گونه صحبت كند؛ حرف‏هايش منطقى و دلنشين بود.