درس هایی از ولاء

ترسيدم كه آقا از حال بروند خطيب شهير حجت الاسلام شيخ حيدر مولى مى ‏گويد: بعد از زيارت عتبات مقدسه به قم مشرف شدم و با توجه به موضع شجاعانه مرحوم ميرزاقدس سره در قضيه دفاع از حضرت زهراعليها السلام تصميم گرفتم خدمت ايشان برسم، از اين رو در دفتر معظم له حاضر شده و با استقبال گرم مواجه شدم. مرحوم ميرزاقدس سره همين كه فهميد من از روحانيون لبنانى و از خادمان منبر امام حسين‏ عليه السلام مى ‏باشم، مرا در آغوش گرفت و از وضعيت عراق و به خصوص عتبات سؤال كردند كه زيارت شما چگونه بود و چه مشاهده كردى. سفر خود را براى ايشان تشريح كردم و گفتم كه توفيق يافتم كه به سرداب حرم «ابوالفضل العباس ‏عليه السلام» داخل شوم و منظره عجيبى مشاهده كردم. همين كه اين حرف را زدم، ديدم مرحوم ميرزاقدس سره چهره‏ اش عوض شد و اشك در چشمانشان جمع گرديد و خيره شدند كه بينند چه چيزى را مشاهده كردم. براى مرحوم ميرزاقدس سره نقل كردم كه وارد سرداب شدم وآب دور قبر مطهر را فرا گرفته بود، قبر مطهر حضرت ابوالفضل العباس‏ عليه السلام درون آب پنهان شده بود، به سقف نگاه كردم، ديدم سقف هيچ گونه استحكامى ندارد، وليكن به بركت وجود آن امام فداكار حرم مطهر حضرت ابوالفضل‏ عليه السلام استوار، ثابت وپابرجا است.
ناگهان ديدم مرحوم ميرزاقدس سره اختيار خود را از دست داد و شروع به گريه كرد؛ به طورى كه ترسيدم حالشان دگرگون شود. در فكر فرو رفتند و آن قدر منقلب شدند كه به نظر مى ‏رسيد صحنه مقابل چشم ايشان مجسم شده است. در سيماى اين مرجع راحل حبّ اهل‏بيت‏ عليهم السلام موج مى ‏زد، در عشق زيارت مى ‏سوخت و اشك ها را پاك مى ‏كرد و مى ‏فرمود: حضرت ابوالفضل‏ عليه السلام چه فداكارى ‏ها كرد؛ به آن حضرت توسّل كنيد كه حلّال مشكلات است. به تمام معنا دين را يارى كرد و با فداكارى او در كربلا امام حسين‏ عليه السلام هيچ گاه احساس تنهايى نمى ‏كرد تا اينكه فرمود: «يا حُسين اَدْرِكْ اَخاك»، آن گاه ميرزاقدس سره شروع به اشك ريختن كرد و آرزوى خود را براى زيارت ابراز كرد و فرمود: ايّامى كه ما نجف بوديم، هر شب جمعه موفق مى ‏شديم به زيارت امام حسين‏ عليه السلام و ابوالفضل العباس‏ عليه السلام نائل شويم؛ وليكن الان اين توفيق از ما سلب شده است. آرزو دارم به نجف برگردم و در كنار قبر ائمه‏ عليهم السلام درد دل كنم. اما مرحوم ميرزاقدس سره به دليل وضعيت امنيتى عراق تا هنگام وفات موفّق به سفر به عتبات نشدند، ايشان مصداق بارز عشق به اهل بيت‏ عليهم السلام بوده و سربازى مخلص و فداكار و آماده براى آن خاندان بودند و تا آخرين لحظات از مبانى حقّه تشيّع و مسلّمات مذهب دفاع كردند و در مقابل مشككين ايستادند.