درس هایی از ولاء

مرحوم ميرزا(قدس سره) و رد شبهات بعد از آن، طرح تشكيكات از سوى شخص بيروتى و پخش نوار سخنرانى‏ هاى وى موجب موضع‏گيرى شجاعانه و قوى فقيه مقدس ميرزا جواد تبريزى‏ قدس سره شد و مى‏ گفتند: «چطور اين شخص جرأت كرده كه اين گونه به ساحت مقدس بى‏ بى دو عالم ‏عليها السلام جسارت كند و منكر بعضى قضايا شود؟ حضرت عليها السلام كم مصيبت كشيد كه اينها اين‏گونه در حق او ظلم مى‏ كنند و همسو با ظالمين، منكر بعضى قضاياى حضرت عليها السلام مى‏ شوند.»
مرحوم ميرزا قدس سره مى ‏فرمود: « آن قدر حضرت فاطمه زهرا عليها السلام را مورد ظلم قرار دادند كه امير المؤمنين حضرت على عليه السلام در هنگام دفن فرمود:  . . .قد استرجعت الوديعة، واُخذت الرهينة، واخلست الزهراء، فما أقبح الخضراء والغبراء يا رسول اللَّه صلى الله عليه وآله، أمّا حزني فسرمد، وأما ليلي فمسهَّد، وهمٌّ لا يبرح من قلبي أو يختار اللَّه لي دارك الّتي أنت فيها مقيم، كمدٌ مقيّح، وهمُّ مهيّج، سرعان ما فرّق بيننا، وإلى اللَّه أشكو، وستنبّئك ابنتك بتظافر اُمَّتك على هضمها، فأحفها السؤال، واستخبرها الحال، فكم من غليل معتلج بصدرها لم تجد إلى بثّه سبيلاً، وستقول، ويحكم اللَّه وهو خير الحاكمين؛ سلام مودّع، لا قالٍ ولا سئم، فإن أنصرف فلا عن ملالة وإن أقم فلا عن سوء ظنّ بما وعد اللَّه الصابرين.
وآه واها، والصبر أيمن وأجمل، ولولا غلبة المستولين لجعلت المقام واللبث عندك لزاماً معكوفاً، ولأعولت إعوال الثكلى على جليل الرزيّة، فبعين اللَّه تدفن ابنتك سرّاً، وتهضم حقّها، وتمنع إرثها، ولم يتباعد العهد، ولم يخلق منك الذكر، إلى اللَّه يا رسول اللَّه المشتكى، وفيك يا رسول اللَّه أحسن العزاء صلّى اللَّه عليك . . .(4)
همانا برگردانده شد و گرفته شد امانت، و از دست رفت حضرت زهرا، و چه زشت گرديد آسمان و زمين. اى پيامبر خدا! اما حزن و اندوه من هميشگى خواهد بود و شب من توأم با غم و اندوه گرديد تا زمانى كه خداوند اختيار فرمايد براى من منزل، و سرايى را كه تو در آن مقيم هستى در حالى كه بيمار، گرفته حال، محزون و پريشانم. چه زود بين ما جدايى افتاد و به سوى خدا شكايت مى ‏برم و به زودى با خبر مى ‏كند ترا دخترت كه چگونه امت تو دست به دست هم دادند در ظلم به زهراعليها السلام. از فاطمه‏ عليها السلام پى در پى سؤال كن و حقيقت امر و آنچه بر او گذشته را از او بپرس.
چه حزن‏ها و غم‏هايى كه در سينه او انباشته شد و او راهى براى افشاى آنها نيافت و به زودى خواهد گفت و به زودى خداوند حكم مى ‏كند و او بهترين حكم كنندگان است.
سلام بر شما دو نفر، سلام كسى كه وداع مى ‏كند.
اگر روى بر مى ‏گرداند از روى خستگى نمى ‏باشد و به آنچه خداوند به صابران وعده داده است بد گمان نمى ‏باشد. پس اى رسول خدا! صبر در اين مصيبت زيباتر است.
اگر نبود غلبه و سيطره زورگويان پس همانا پيوسته در جوار تو معتكف مى‏ گشتم و در اين مصيبت شيون مى ‏كردم، شيون كردن كسى كه فرزند از دست داده باشد. در محضر خدايى كه بر همه چيز گواه است دخترت مخفيانه دفن مى ‏گردد و پايمال مى ‏شود حق او و ارث او را از او منع مى ‏كنند در حالى كه زمان زيادى از وفات تو نگذشته و نام تو هنوز كهنه نشده و بر زبان‏هاست، پس اى رسول خدا! به خداوند شكايت مى ‏برم.»
مرحوم ميرزا قدس سره به همه تكليف مى ‏نمود كه بايد از مظلوميت حضرت فاطمه زهراعليها السلام دفاع كنند، به مشككين اجازه ندهند كه حرف‏هاى واهى به جامعه القاء كنند و عوام مؤمنين را فريب دهند. مرحوم ميرزا قدس سره وقتى شنيد كه فلان شخص در خصوص قضيه سوزاندن و هجوم به خانه دختر رسول خدا صلى الله عليه وآله تشكيكاتى راه انداخته است، سر درس فقه در مسجد اعظم، خطبه آتشينى ايراد نموده و با صراحت كامل از مظلوميت حضرت فاطمه زهراعليها السلام دفاع كردند. جملات مرحوم ميرزاقدس سره آن قدر سوزاننده بود كه صداى گريه طلاب در مسجد اعظم مى ‏پيچيد و ايشان با تمام وجود از بى ‏بى‏ عليها السلام دفاع مى ‏كردند و بارها و بارها مى‏ گفتند كه: « اگر همه چيز من در راه دفاع از حضرت برود، باكى ندارم» خطبه مرحوم ميرزا قدس سره آن‏چنان صريح و سوزاننده بود كه موجب حركت فضلا و طلاب شد؛ به طورى كه ضمن بر هم خوردن دعوت آن شخص كذايى به ايران، تا زمان حيات مرحوم ميرزا قدس سره آن شخص و اطرافيانش جرأت نكردند به ايران سفر كنند. موضع‏گيرى مرحوم ميرزا موجب شد كه در سراسر جهان، اتباع و اعوانش مفتضح شدند؛ به طورى كه جرأت نمى ‏كردند در مجلس عام حاضر شوند (چون مورد اعتراض مردم قرار مى‏ گرفتند). مرحوم ميرزاقدس سره با عملكرد خود، نسل فاطمى را پرورش داد و تا زنده بودند كمتر كسى جرأت مى‏ كرد كه در محافل مؤمنين در خصوص عقايد، شبهه‏ اى مطرح كند و ايشان هر جا كه صلاح مى‏ ديدند شجاعانه ايستادگى مى ‏كردند و جوى معنوى و ولائى را در حوزه قم ايجاد كردند و نسلى ولائى و فانى در اهل بيت‏ عليهم السلام پرورش دادند كه امروز حوزه به وجود آنان افتخار مى ‏كند.