درس هایی از ولاء

ميرزاى تبريزى‏ قدس سره و حضور در مجلس عزاى اهل بيت (عليهم السلام)

لحظات حضور فقيه مقدس، مرحوم ميرزا جواد تبريزى قدس سره در مجالس عزاى اهل بيت عليهم السلام براى ديگران بسيار آموزنده بود. مرحوم ميرزا قدس سره قبل از بيمارى اگر در مجلس روضه حاضر می‏شدند، اجازه نمی‏دادند كسى پشتى يا متكا براى ايشان بياورد و دوست داشتند متناسب مجلس عزا بنشينند و می ‏گفتند:«در مجلس اهل بيت عليهم السلام بايد طورى حاضر شد كه احساس نشود جلسه استراحت است، مجلس اهل بيت عليهم السلام ضمن اينكه موجب حفظ شعائر است وبر هر كس لازم است به هر نحو ممكن در آن شركت كند، مجلس روضه، مجلس احترام به آن خاندان و ذكر فضائل و مناقب آنهاعليهم السلام نيز هست؛ از اين رو شخص بايد با هيأتى حاضر شود كه خود را ناچيز حساب كند؛ هر چند كه مرجع تقليد باشد، بنابراين جاى مرا طورى قرار ندهيد كه احساس شود خود را چيزى حساب كرده ‏ام. من به عنوان ابراز ارادت و عمل به تكليف و عشق و علاقه و محبت به خاندان اهل بيت عليهم السلام حاضر می ‏شوم و اميدوارم اين حضور ذخيره‏اى باشد براى روزى كه: «يَومَ لا يَنْفَعُ مالٌ ولا بَنُونَ». ايشان به تمام معنا عزادار اهل بيت عليهم السلام بود و در هر مناسبت مجلس عزا به پا می ‏كردند، خود شركت كرده و مثل باران گريه می ‏كردند و واقعاً مجالس عزاى مرحوم ميرزا قدس سره منحصر به خودشان بود و نگاه به ايشان در انسان انقلاب ايجاد می ‏كرد. معلمى بود با اخلاص و سازنده كه خلأ وجودش امروز در حوزه به وضوح محسوس است و قلب هاى كثيرى از فضلا و طلاب در فراغ آن پدر مهربان می ‏سوزد.