زی طلبگی

پركارى مرحوم ميرزاقدس سره

يكى از خصوصيات فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره پركارى ايشان بود. ايشان علاوه بر آنكه در منزل خود دائماً مشغول مطالعه و نوشتن بودند، ]قبل از بيمارى[ صبح‏ها نيز بعد از درس فقه »مسجد اعظم« به دفتر تشريف مى‏آوردند و درس خاصى براى فضلا داشتند و بعد از آن شوراى استفتاء تشكيل مى‏شد و اين جلسه تا ظهر به طول مى‏انجاميد و عصر هم در »مسجد ارك« درس اصول برگزار مى‏شد و عمده كسانى كه در درس مرحوم ميرزا قدس سره حاضر مى‏شدند، افراد فاضل و مستعد حوزه بودند. و بعد از مرجعيت مرحوم ميرزا قدس سره، به علت كثرت مراجعات، درس دوم فقه ايشان تعطيل شد و در عوض، شوراى استفتاء وقت بيشترى گرفت و ايشان بعد از درس فقه مسجد اعظم، براى جواب سؤالات استفتاء در دفتر حاضر مى‏شدند. يكى از فعاليت‏هاى سنگين مرحوم ميرزا قدس سره همين جلسه استفتاء بود كه عده‏اى از فضلا ساعت‏ها با شوق و ذوق در كنار اين فقيه مقدس مى‏نشستند و ضمن استفاده از ايشان، به استفتائات جواب مى‏دادند. جلسه ايشان به قدرى پر محتوا بود كه هيچ‏گاه افرادِ حاضر احساس خستگى نمى‏كردند و به بركت همين جهد مرحوم ميرزاقدس سره، بزرگ‏ترين موسوعه استفتائى از آن ايشان است. ايشان بعد از شوراى استفتاء، جهت اداى فريضه نماز و استراحت از دفتر خارج مى‏شدند و بقيه وقت خود را به مطالعه و نوشتن مى‏گذراندند و بارها مى‏فرمودند: »من مثل يك طلبه جوان كار مى‏كنم و هيچ‏گاه تعطيلى را احساس نكرده‏ام« و هدفشان تربيت طلاب فاضل و لايق بود كه به لطف خدا موفق شدند. ايشان تا آخرين لحظات بيمارى، حتى سه روز قبل از منتقل شدن به بيمارستان، در شوراى استفتاء حاضر شدند و با كمال علاقه و اشتياق ضمن پاسخگويى به سؤالات مردم، براى رد شبهات، زمان خاصى را اختصاص دادند و به مسائل عقايدى اهميت خاصى مى‏دادند. تمام كسانى كه با مرحوم ميرزا قدس سره ارتباط داشتند، مى‏گويند: »هيچ‏گاه مرحوم ميرزا قدس سره را در حال استراحت نديديم. همه وقتشان يا به نوشتن سپرى مى‏شد، يا درس و يا استفتاء«. ايشان بسيار تلاش مى‏كردند كه به هدف خود، كه همان باقى گذاشتن اثرى از خود و تربيت طلاب فاضل بود، دست يابند كه در نهايت با تربيت صدها شاگرد فاضل كه امروز سكان دار حوزه هستند و نگارش ده‏ها اثر پرارزش در علوم مختلف از جمله: اصول، فقه، عقايد و رجال، از خود يادگارهاى با ارزشى بر جاى گذاشتند كه امروزه منبع مراجعه فضلاى محترم حوزه علميه مى‏باشد.