آیت الله شیخ محمدتقی بهجت

جديت علما در اشتغال به بحث و درس به حدى عجيب و غريب بودهه كه نمى شود بيان كرد. گفتن آن خيلى مشكل است ، مخصوصا محققين آن ها. جديت علما در اشتغال به بحث و درس به حدى عجيب و غريب بودهه كه نمى شود بيان كرد. گفتن آن خيلى مشكل است ، مخصوصا محققين آن ها.
استاد ما نقل مى كرد كه تنها يك بار در درس مرحوم آخوند خراسانى شركت ننمودم . علت آن هم اين بود كه باران شديدى آمده بود و من يقين كردم كه آن مرحوم براى تدريس نمى آيد؛ زيرا هنگام باريدن باران در جلوى خانه ى ايشان آب فراوان جمع مى شد و لذا عبور و مرور از آن قطع مى شد؛ ولى بعد معلوم شد كه یكى از اهل علم پايش را بالا مى زند و مرحوم آخوند را پشت مى گيرد و از آب عبور مى دهد!
با چه مشقت ها و سختى ها عمرى در راه درس و تدريس و بحث گذراندند و هيچ احساس خستگى و فتور نكردند!
يك وقت مرحوم آخوند بر بالاى منبر فرموده بود: اين تدريس فكر چهل سال قبل است ، ولى رياست نگذاشت فكر كنم .
استاد ما يك مرتبه ى ديگر هم براى درك مجلس درس آخوند با ترن خصوصى و در بست خود را مى رساند. ظاهرا از بغداد به كربلا و از آن جا به نجف ؛ ولى همين كه به مجلس درس مى رسد، آخوند ( رحمه الله ) بسم الله درس را شروع مى كند . گويا استاد ما مى دانسته كه درس اول در چه مبحثى است ، آن را بدون حضور در درس استادش نوشته و به شاگردان حاضر در درس ‍ عرضه نموده بود، و درست مطابق درس استاد در آمده بود.
در هر حال ، استاد ما سيزده سال در درس مرحوم آخوند شركت كرده بود، و دوره ى اصول آخوند ( رحمه الله ) چهار سال طول مى كشيده است .