درس هایی از ولاء
مرحوم میرزا(قدس سره) و توسّل در دوران تحصيل در نجف
يكى از مواردى كه در نجف اشرف در مورد فقيه مقدس، مرحوم ميرزاى تبريزى قدس سره محسوس بود و تمام فضلاى نجف آن را به كرات مشاهده كردند وبه آن شهادت مى دهند، توسل آن فقيه مرحوم قدس سره به اميرالمؤمنين، على بن ابى طالب عليه السلام و زيارت كربلا در شب جمعه بود. ايشان هر روز به حرم مطهر اميرالمؤمنين عليه السلام مشرف مى شدند و با اخلاص و تواضع در كنار ضريح مى ايستادند و با اشكى كه در چشمشان حلقه مى زد، آن امام عليه السلام را زيارت مى كردند و بارها و بارها مشاهده شد كه قبل يا بعد از درس، جهت موفقيت و مددجويى به كنار ضريح مبارك امام عليه السلام مى رفت و با كمال تواضع زمزمه مى كرد و در هنگام زيارت، واقعاً از خود بى خود مى شد و با تمام خلوص با آن امام عليه السلام گفتگو مى كرد.
ايشان بارها و بارها به طلاب، به خصوص طلاب جوان مى فرمودند كه از توسل به ائمه عليهم السلام غافل نباشيد. اگر آنها بخواهند، همه كارها درست خواهد شد و شما نگران نباشيد كه چرا موفق نمى شويم؛ توسل كنيد، آنان شما را كمك خواهند كرد. موفقيت مرحوم ميرزاقدس سره در گرو آن توسلات و تهجد بود. در دوران جوانى و آن سن كم، نيمه شب وضو مى ساخت و با تمام تواضع و فروتنى راز و نياز مى كرد. در ابتداى جوانى، كه معمولاً جوانان در آن سنين به استراحت مى پردازند ميرزاقدس سره خواب شيرين را رها مى كرد و با پروردگار خود حلقه وصل ايجاد مى كرد و در مقابل پروردگار متعال زانو مى زد.
