درس هایی از ولاء
مرحوم ميرزا(قدس سره) و دستمال در مجالس روضه اهل بيت (عليهم السلام) فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره مقيد بودند كه دستمال سياهى را كه مخصوص گريه بر اهل بيت عليهم السلام بود، در روضهها با خود حمل كنند و به ندرت اين كار را فراموش مى كردند. گاهى اتفاق مى افتاد كه مرحوم ميرزاقدس سره بدون برنامه ريزى قبلى در مجلس روضه شركت مى كردند و به همين سبب دستمال همراهشان نبود، وليكن ايشان در مجالسى كه خبر داشتند روضه برگزار خواهد شد، دو دستمال حمل مى كردند: يكى سياه كه مخصوص گريه بر مصائب اهل بيت عليهم السلام بود و اشك هاى خود را با آن پارچه مخصوص سياه پاك مى كردند و ديگرى دستمال سفيدى بود كه مخصوص پاك كردن بينى و دهان مباركشان بود. ايشان مقيد بودند كه اشك خود را با آن دستمال سياه پاك كنند و هميشه مى فرمودند: «من اين دستمال ها را براى قبرم مى خواهم و وصيت كرده ام كه دستمال ها را در قبر من جاى دهند تا امانى باشد براى قبر و قيامت». به حمد اللَّه فرزندان مرحوم ميرزاقدس سره موفق شدند كه دو دستمال سياه را يكى در دست مبارك و ديگرى را بر روى سينه ايشان جاى دهند و مرحوم ميرزاقدس سره با اين كار خود، به ديگران درس دادند كه با تمسّك بر اين روش، خود را از عذاب قبر در امان دارند و گريه هاى خود را در دستمالى خاص خشك كنند كه فرياد رسى باشد در قبر و قيامت و راه گشايى باشد در محشر و اين دستمالها گواهى باشد بر ابراز ارادت ميرزاقدس سره به اهل بيت عليهم السلام، هنيئاً له عاش سعيداً و مات سعيداً.
