درس هایی از ولاء
ميرزاى تبريزى قدس سره و ايام حزن اهل بيت(عليهم السلام) يكى از ويژگى هاى فقيه مقدس، مرحوم ميرزا اين بود كه در ايام وفيات به خصوص حزن صديقه شهيده عليها السلام و سيد الشهداء عليه السلام اهتمام خاص مى دادند به طورى كه از چهره و لباس ايشان مى شد تشخيص داد كه ايام عزا است. قباى سياه به تن مى كردند و اجازه نمى دادند در مجلس برايش متكا بگذارند (غير از سال آخر عمر كه سرما برايشان مضر بود از اين رو با اصرار پشتى برايشان گذاشته مى شد تا سرما نخورند) و در مظلوميت اهل بيت عليهم السلام همچون باران اشك مى ريخت. در شهادت ائمه اطهارعليهم السلام بسيار ابراز احساسات مى كردند و به شدت اشك مى ريختند و با شكلى عزادار در مجلس حاضر مى شدند و خطاب به منبرى مى فرمودند: «زياد روضه بخوان!» و به گونهاى اشك مى ريختند كه اطرافيان تحت تأثير قرار مى گرفتند. ايشان مى فرمود: «بهترين لحظات زندگى من حضور در مجلس عزا و روضه اهل بيت عليهم السلام است» از اين رو ايشان به هر مناسبتى مجلس عزا به پا مى كردند و خود نيز از اول تا آخر مجلس شركت مى كردند و اگر خطيبى خدمت ايشان مى رسيد كم اتفاق مى افتاد كه چند بيتى در نزد مرحوم ميرزاقدس سره نخواند و مجالس خصوصى ميرزاى تبريزى قدس سره از سه حالت خارج نبود يا بحث علمى بود يا نوشتن استفتاء يا ذكر مناقب، فضائل و روضه اهل بيت عليهم السلام.
