آیت الله شیخ محمدتقی بهجت

گويا بنا بر اين است كه در عمل ، خدا ناديده گرفته شود، با اين كه در روايت كافى دارد كه : در هر شهرى عمودى از نور است كه امام ( عليه السلام ) اعمال بندگان را در آن مى بيند، و يا ملكى براى او خبر مى آورد گويا بنا بر اين است كه در عمل ، خدا ناديده گرفته شود، با اين كه در روايت كافى دارد كه : در هر شهرى عمودى از نور است كه امام ( عليه السلام ) اعمال بندگان را در آن مى بيند، و يا ملكى براى او خبر مى آورد. هم چنين روح القدس مؤ يد او و با او است ، غير از آن وحى كه هر سال يك بار در شب قدر بر او نازل مى شود.
بنابراين ، اگر مثلا پرده اى هم دور عمل بكشيم ، فايده ندارد و ديد امام ( عليه السلام ) نافذتر است ، و در برابر چشمان واقع بين او ( عليه السلام ) مانع و حايل ايجاد نمى كند. هم چنين در رؤ يت امام ( عليه السلام ) مقابله و محاذات شرط نيست ، بلكه هر جا كه نشسته ، بر ارضين سفلى و سماوات سبع و ما فيهن و ما بينهن اشراف دارد. خداوند متعال مى فرمايد:
(و اتينه الحكم صبيا)
در حال كودكى ، حكم را به او عطا كرديم .
و نيز مى فرمايد:
قال انى عبدالله اتئنى الكتب و جعلنى نبيا
گفت : من بنده ى خدايم ، خداوند به من كتاب عطا كرده و پيامبر قرار داده است . اگر مساله ى امام شناسى بالا رود، خداشناسى هم بالا مى رود؛ زيرا چه آيتى بالاتر از امام ( عليه السلام )؟!امام آيينه اى است كه حقيقت تمام عالم را نشان مى دهد؟!