آیت الله سید رضا بهاءالدینی

از نظر طبيعي، انسان تا حيات دارد، نبايد فرصت خودسازي را از دست بدهد و هيچ گاه نبايد خود را فراموش کند. در لحظه لحظة عمر، انسان بايد به فکر خود باشد از نظر طبيعي، انسان تا حيات دارد، نبايد فرصت خودسازي را از دست بدهد و هيچ گاه نبايد خود را فراموش کند. در لحظه لحظة عمر، انسان بايد به فکر خود باشد. البته ايام جواني غنيمتي است که نبايد از آن غافل ماند و به سادگي آن را از دست داد. چون در اين ايام، نفس براي ساخته شدن مستعدتر است و قواي انسان توان کامل دارد.
و اما از نظر اجتماعي، انسان بايد تا قبل از اين‌که در اجتماع قبول مسؤوليتي بکند، خودش را بسازد. زماني بايد شخص، مسؤوليّت اجتماعي قبول کند که خود را کاملاً ساخته و به اجتماع، نظر غيرالهي نداشته باشد. چرا که همراه با داشتن پُست و مقام، خودسازي بسيار مشکل است. و شخص غير خود ساخته هم به درد اجتماع نمي‌خورد. کسي مي‌تواند به اداي وظيفه بپردازد و به حال مردم مفيد باشد که هيچ گونه طمعي نسبت به اجتماع نداشته باشد. از اجتماع، مقام، موقعيت و منصب نخواسته باشد. مردم هم از چنين شخصي استقبال مي‌کنند. و به خوبي ميان او و کسي که براي اکتساب پا به جامعه گذاشته است، فرق مي‌گذارند. اگر اين‌گونه باشد. ما در جامعه تنازع و مزاحمت نخواهيم داشت. البته، ميان افرادي که قصد اکتساب ندارند، ممکن است اختلاف سليقه و رأي باشد، اما منازعه و مزاحمت نيست.