آیت الله شیخ محمدتقی بهجت
زمانى كه ما در كربلا بوديم ، آقا شيخ عبدالله مامقانى ( رحمه الله ) در قيد حيات بودند.گفته مى شد كه ايشان شبانه روزى چهار ساعت مى خوابيد، ولى در كتاب رجالش نوشته است : تاليف اين كتاب سه سال طول كشيد و من در اين مدت ، شبانه روزى سه ساعت مى خوابيدم
زمانى كه ما در كربلا بوديم ، آقا شيخ عبدالله مامقانى ( رحمه الله ) در قيد حيات بودند.گفته مى شد كه ايشان شبانه روزى چهار ساعت مى خوابيد، ولى در كتاب رجالش نوشته است : تاليف اين كتاب سه سال طول كشيد و من در اين مدت ، شبانه روزى سه ساعت مى خوابيدم !
اين ها اتمام حجت است براى كسانى كه خيال مى كنند اگر خوابشان مقدار اندكى از هشت ساعت كم شود، مى ميرند.
شيخ آقا بزرگ تهرانى ( رحمه الله ) هم در وقت تاليف ، نشسته مى خوابيد. ايشان هر روز مقدارى مى نوشت ، حتى روزى كه وفات كرده بود، به یك پهلو تكيه نموده ومقدارى نوشته بود.
آقايى نيز از پدرش نقل مى كرد كه سه سال نشسته مى خوابيدم و در اين مدت رختخواب خود را براى خواب باز نكردم .
اين گونه عاشق علم و عاشق عمل بودند!آيا اين كم خوابى و پر كارى ها بدون محبت ممكن است ؟!البته امكان دارد كسى از ناراحتى نخوابد، اما آن كجا و راه محبت كجا كه اصلا نمى گذارد محب آرام بگيرد!
