مواسات با سیدالشهدا (ع)
حرکت حضرت صدیقه طاهره (س) در عرصه محشر دلیلی محکم بر اقامه عزاداری بر شهادت امام حسین (ع) می‌باشد. و از این جهت تأسی به تنها یادگار پیامبر گرامی اسلام وظیفه ارادتمندان به خاندان رسالت و پیروی از روش نیکوی آنان در تشکیل مجالس عزاداری امام حسین (ع) خواهد بود.
حرکت حضرت صدیقه طاهره (س) در عرصه محشر دلیلی محکم بر اقامه عزاداری بر شهادت امام حسین (ع) می‌باشد. و از این جهت تأسی به تنها یادگار پیامبر گرامی اسلام وظیفه ارادتمندان به خاندان رسالت و پیروی از روش نیکوی آنان در تشکیل مجالس عزاداری امام حسین (ع) خواهد بود.
علیّ بن محمد شافعی مغازلی از أبو أحمد عامر از حضرت علی بن موسی‌الرضا (ع) و آن حضرت از پدران گرامی‌اش از امیرالمومنین (ع) از پیامبر اکرم (ص) این حدیث را نقل می‌کند، که پیامبر (ص) فرمود:
"دخترم فاطمه با لباس خونین فرزندش حسین (ع) وارد محشر می‌شود، آن‌گاه به یکی از پایه‌های عرش خدا چنگ می‌اندازد و عرض می‌کند: ای خدای عادل و جبّار! بین من و قاتل فرزندم قضاوت کن! به خدای کعبه سوگند که خداوند حکم و دستور خاص خودش را به نفع دخترم صادر خواهد کرد."[1]
ریشه‌ها و سرچشمه‌های سنت عزاداری را باید در سال‌های قبل از واقعه کربلا جستجو کرد. شاهدان واقعه کربلا به بهترین شیوه قادر بودند زوایای این حادثه غم‌بار را برای مردم شرح دهند و با اقامه عزای حسین و یارانش، رسالت خود را در رسوا کردن حکومت به انجام رسانند و در این زمینه امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) الگو و سرمشق بودند.
