كسى كه دوست دارد حياتش حيات من و مماتش ممات من بوده و به بهشت جاودان داخل گردد و ملازم درختى باشد كه حق تعالى به دست قدرتش آن را كاشته پس بايد على عليه السلام و جانشينان بعد از او را دوست داشته و فضيلت ايشان را قبول نموده باشد زيرا ايشان راهنمايان پسنديده خدا بوده و جناب اقدس الهى به ايشان فهم و علم من را اعطاء فرموده است
حضرت ابى عبد الله عليه السلام گفت :
روزى حسين بن على عليه السلام در دامن نبى اكرم صلى الله عليه و آله نشسته بود و با آن حضرت بازى مى كرد و هر دو مى خنديدند.
عايشه گفت : يا رسول الله ، چه قدر علاقه و محبت شما به اين طفل زياد است ؟!
حضرت فرمودند: واى بر تو! چه گونه او را دوست نداشته و به او محبت نداشته باشم در حالى كه ميوه دل من و نور چشمم مى باشد، اين امر قطعى است كه عنقريب امت من او را خواهند كشت و كسى كه بعد از شهادتش او را زيارت كند خداوند براى او ثواب يك حج از حج هاى من را مى نويسد.
عايشه عرض كرد: يا رسول الله حجى از حج هاى شما؟!
حضرت فرمودند: بلى ، دو حج از حج هاى من .
عايشه عرضه داشت : يا رسول الله دو حج از حج هاى شما؟!
حضرت فرمودند: بلى ، چهار حج از حجهاى من .
راوى مى گويد: پيوسته حضرت به تعداد حج ها اضافه كردند و آن را بالا بردند تا به نود حج با عمره از حج ها و عمره هاى خودشان صلى الله عليه و آله رساندند.
ابى عبدالله عليه السلام فرمودند:
حضرت امام حسين عليه السلام را مادر گراميشان حمل مى كردند، رسول خدا صلى الله عليه و آله او را گرفته و فرمودند:
خداوند متعال كشندگان تو را لعنت كند، حق تعالى كسانى كه جامه از تن تو بيرون مى آوردند را لعنت نمايد، خدا بكشد آنان را كه يكديگر را بر عليه تو كمك مى كنند، و بين من و آنان حكم بنمايد.
حضرت فاطمه سلام الله عليها عرض كردند: اى پدر چه مى فرمائيد؟
حضرت فرمودند:
دخترم مصيبت هائى كه بعد از من و تو به او مى رسد و اذيت ها و ظلم ها و مكرها و تعدى هائى كه متوجهش مى گردد را به ياد آوردم ، او در آن روز در ميان جمعى مردان كه جملگى همچون ستارگان درخشانند بوده و همگى به طرف مرگ و كشتن حركت مى كنند، گويا اكنون لشكرگاه آنها را ديده و به جايگاه و محل دفن ايشان مى نگرم .
حضرت فاطمه سلام الله عليها عرض كردند:
اى پدر جائى را كه توصيف مى فرمائيد كجا است ؟
حضرت فرمودند:
مكانى است كه به آن كربلاء مى گويند و آن زمين براى ما و امت موجب اندوه و بلاء است ، بدترين افراد امت من بر ايشان خروج مى نمايند، اگر تمام اهل آسمان ها و زمين شفيع يك نفر از اين گروه شرور باشند شفاعتشان پذيرفته نشود و بطور قطع تمام آنها در جهنم جاويد خواهند بود.
حضرت فاطمه سلام الله عليها عرض كردند:
پدر، اين طفل كشته خواهد شد؟!
حضرت فرمودند:
بله ، دخترم ، پيش از او كسى اين طور كشته نشده كه آسمان ها و زمين و فرشتگان و حيوانات وحشى و ماهى هاى دريا و كوهها برايش گريه كنند.
اگر اين موجودات وحشى و ماهى هاى دريا و كوهها برايش گريه كنند.
اگر اين موجودات ماذون بودند پس از شهادت اين طفل هيچ نفس كشى روى زمين باقى نمى ماند و گروهى از دوستان ما خواهند آمد كه در روى زمين كسى از آنها اعلم به خدا نبوده و كوشاتر در اقامه حق ما از آنها نمى توان يافت و روى زمين احدى غير از ايشان نيست كه مورد التفات و توجه باشد، ايشان چراغ هاى فروزانى بوده كه در ظلمات جور و ستم مى درخشند ايشان شفاء ديگران بوده و در فرداى قيامت بر حوض من وارد خواهند شد، هنگامى كه بر من وارد شوند بوسيله سيما و چهره اشان مى شناسمشان و اهل هر دينى پيشوايان خود را طلب نموده و ايشان ما را طالب نمى كنند، ايشان باعث قوام و استوار بودن زمين مى باشند، به بركت آنها باران بر زمين مى بارد.
حضرت ابو جعفر عليه السلام فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
كسى كه دوست دارد حياتش حيات من و مماتش ممات من بوده و به بهشت جاودان داخل گردد و ملازم درختى باشد كه حق تعالى به دست قدرتش آن را كاشته پس بايد على عليه السلام و جانشينان بعد از او را دوست داشته و فضيلت ايشان را قبول نموده باشد زيرا ايشان راهنمايان پسنديده خدا بوده و جناب اقدس الهى به ايشان فهم و علم من را اعطاء فرموده است و ايشان اهل بيت من بوده كه از گوشت و خون من مى باشند شكايت دشمنان ايشان از امتم را به خدا خواهم نمود، دشمنانى كه منكر فضيلت ايشان بوده و به جاى اينك صله رحم من را نموده آن را قطع كرده اند، به خدا قسم فرزندم را خواهند كشت ، خداوند متعال شفاعت من را هرگز نصيب ايشان نخواهند نمود.
حضرت ابى جعفر عليه السلام فرمودند:
هر گاه حضرت حسين بن على عليه السلام بر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله داخل مى شدند حضرت او را به خود مى چسباندند و سپس به امير المومنين عليه السلام مى فرمودند: او را نگاه دار و پس از آن او را بوسيده و مى گريستند.
حسين عليه السلام عرض مى كرد:اى پدر چرا گريه مى كنى ؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود: فرزندم جاهاى شمشير را بوسيده و مى گريم .
حسين عليه السلام عرضه مى داشت :اى پدر من كشته خواهم شد؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود: بلى به خدا قسم تو و پدرت و برادرت جملگى كشته خواهيد شد.
عرض مى نمود: پدر، قبور ما از هم متفرق و پراكنده مى باشد؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود: بلى پسرم .
عرض مى كرد: از امت شما چه كسانى به زيارت ما مى آيند؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود: من و پدرت و برادرت و تو را زيارت نخواهد نمود مگر راست گويان از امت من .
رسول خدا صلى الله عليه و آله را ديدم كه حسن و حسين عليه السلام در دامن آن حضرت بوده و آن جناب گاهى او و زمانى اين را مى بوسيده و به حسين عليه السلام مى فرمودند:
واى بر كسى كه تو را مى كشد.
حضرت ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله در منزل حضرت فاطمه سلام الله عليها تشريف داشته در حالى كه حضرت امام حسين در دامن آن جناب بودند، حضرت گريسته و به سجده رفته ، سپس فرمودند: اى فاطمه ،اى دختر محمد!در اين ساعت و در همين مكان خداوند على اعلى در بهترين صورت و زيباترين شكل خود را به من نشان داد و گفت :اى محمد آيا حسين را دوست دارى ؟
گفتم : بلى ، نور ديده و گل خوشبو و ميوه دل و پرده ما بين ديده گان من است در حالى كه دست بر سر حسين عليه السلام نهاده بود به من فرمود: اى محمد: بركت حاصل مى شود از مولودى كه بر او بركات و رحم و رضوان من مى باشد و لعنت و غضب و عذاب و ذلت و عقوبت من بر كسى كه او را كشته و نصب عداوتش نموده و با او دشمنى كرده و با وى به حرب برخاسته است .
به طور حتم و قطع او سرور شهداء است از اولين و آخرين در دنيا و آخرت و آقاى جوانان اهل بهش است از جملگى خلائق و پدرش از او برتر و بهتر است پس سلام من را به او برسان و بشارتش بده كه او علامت هدايت و نشانه است براى دوستان من و نگهبان و شاهد من بر خلق خزانه دار علم من و حجتم بر اهل آسمان ها و زمين و جن و انس مى باشد.
حضرت محمد بن على عليه السلام فرمودند:
كسى كه دوست دارد حياتش حيات من و مماتش ممات من بوده و به بهشت جاودانى كه حقتعالى درختانش را به دست قدرتش كاشته داخل گردد بايد على عليه السلام را دوست داشته و به فضل آن حضرت و جانشينانش آگاه بوده و از دشمن من تبرى و دورى بجويد، خداوند متعال فهم و دانش من را به ايشان (حضرت على و اوصيايش عليه السلام ) اعطاء فرموده ، ايشان اهل بيت من بوده كه از گوشت و خون من مى باشند شكايت دشمنان ايشان از امتم را به خدا خواهم نمود، دشمنانى كه منكر فضيلت ايشان بوده و به جاى اينكه صله رحم من را نموده آن را قطع كرده اند به خدا قسم فرزندم را خواهند كشت و بدنبالش شفاعت من به ايشان نخواهد رسيد.
