درس هایی از ولاء

بعد از وفاتم راضى نيستم بر روى كتاب‏هايم قبل از نامم، كلمه امام بگذاريد فقيه مقدس، مرحوم ميرزا جواد تبريزى ‏قدس سره قبل از رحلت، بسيارى از امورى كه مربوط به بعد از رحلتشان بود را خود سر و سامان داده بودند به طورى كه بسيارى از موارد بعد از رحلت آن عالم ربانى منظم شده بود و از آنجا كه اين فقيه مقدس ‏قدس سره خود مى ‏دانستند كه آخرين روزهاى عمر شريفشان را مى ‏گذرانند سعى مى‏ كردند در هر فرصت ممكن، كارى كه مربوط به بعد از رحلتشان است روشن باشد. به فرزندان خود گفته بودند كه اگر مى‏ خواهيد مورد عنايت اهل بيت‏ عليهم السلام در آخرت باشيد، كارى كه من راضى به آن نيستم را انجام ندهيد؛ از جمله من راضى نيستم كلمه امام را قبل از نامم بر روى كتاب‏هايم بنويسيد. كلمه امام، مخصوص امام معصوم‏ عليه السلام استعمال شده است و مردم با شنيدن اين كلمه، فكرشان به يكى از ائمه‏ عليهم السلام سوق پيدا مى ‏كند؛ از اين رو من راضى نيستم نامم با كلمه امام شروع شود، من خادم اهل بيت‏ عليهم السلام بودم و شب و روز تلاش كردم كه بتوانم رضايت آنها را جلب كنم. مرحوم ميرزاقدس سره در زمان حياتشان به عناوين اصلاً اهميت نمى‏ دادند و راضى نبودند كسى نام ايشان را با القاب، در محضرشان به كار ببرد حتى بارها شده بود كه وقتى منبرى نام ايشان را مى ‏برد اعتراض مى ‏كردند و حتى گاهى دستان خود را به نشانه ناراحتى بالا مى ‏آوردند؛ مرحوم ميرزاقدس سره فقط مى‏ خواست به دين خدمت كند و به مسائل حاشيه اصلاً اعتنا نمى ‏كرد و تلاش مى‏ كرد كه يادگارى از خود بر جاى بگذارد كه موفق شدند ضمن تربيت طلاب فاضل متدين و مفيد آثار بسيار گران‏بها از خود بر جاى بگذارد كه حوزه امروز بدان افتخار مى ‏كند.