درس هایی از ولاء

اعتراف ولايت على بن ابى ‏طالب‏(عليه السلام) بزرگ‏ترين خير است فاضل محترم حجت الاسلام، شيخ غلامرضا توكلى مى ‏گويد: جهت مطرح كردن مسئله‏اى خدمت مرحوم فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى ‏قدس سره رسيدم، و در ضمن، در خصوص نماز ميتِ شيعه فاسق مطلبى را مطرح كردم و گفتم در جمعى از فضلا مطرح شده كه حضرتعالى قائل هستيد اگر شخصى شيعه باشد و فاسق، مى ‏توان در نماز ميت او گفت: «لا نعلم منه إلّا خيرا»، حال آنكه اين شخص معروف است كه فاسق بوده؛ يعنى كارهايى انجام مى ‏داده كه فسقش بر ديگران محرز است چگونه در نماز ميت او جايز باشد بگوييم: «لا نعلم منه إلّا خيرا»؟ شيخ توكلى مى ‏گويد: منتظر بودم كه استاد بگويد اشتباهى شده و بايد تجديد نظر شود، وليكن مشاهده كردم كه مرحوم ميرزاقدس سره آهى از اعماق وجود كشيدند و در حالى كه اشك چشمانشان را فرا گرفته بود، فرمودند: شخص شيعه، هر چند كه فاسق باشد مى ‏توان اين جمله را در نمازش گفت. چه خيرى بالاتر است از اعتراف به ولايت على بن ابى‏طالب‏ عليه السلام! اين ميت اعتراف به ولايت دارد و اين مافوق خيرات است از اين رو با اقرار به ولايت على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام خطاب مى ‏كنيم: «لا نعلم منه إلّا خيرا» كه خير ولايت مولانا، على بن ابى ‏طالب‏ عليه السلام است.
شيخ توكلى مى ‏گويد: اين حرف مرحوم ميرزاقدس سره سخت در قلب من جاى گرفت، ميرزا فانى در اهل بيت‏ عليهم السلام بود و بارها اين جمله را تكرار كردم چه خيرى بالاتر از آنكه انسان اعتراف به ولايت مولانا، اميرالمؤمنين على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام داشته باشد. الحمدللَّه الّذى جعلنا من المتمسّكين بولاية امير المؤمنين على بن ابى طالب‏ عليه السلام.