درس هایی از ولاء
مكاشفه حضور فقيه مقدس(قدس سره) در كربلاى معلى
فاضل محترم حجت الاسلام شيخ حسين مطلّبى فشاركى مى گويد: من در ماه جمادى الثانى سال 1428، يك شب قبل از شهادت حضرت فاطمه زهراعليها السلام موفق شدم در كربلاى معلى و در منزل مسكونى مرحوم ميرزاقدس سره (در كربلا) كه نزديك حرم مطهر مى باشد، بيتوته كنم. در حال دعا و ذكر بودم كه دخترم، كه اهل خدا است و توسلات فراوانى دارد و از اين جهت موفق است فرياد زد: «بابا! بابا! مرحوم ميرزاى تبريزى قدس سره در اتاق عقبى نشسته است. دخترم مى گفت: هنگامى كه درب اتاق را باز كردم، يك لحظه ايشان را مشاهده كردم كه در حال توسل بر روى زمين نشسته بود.» شيخ حسين فشاركى مى گويد: من از اين مكاشفه متعجب نشدم؛ زيرا كه مىدانستم مرحوم ميرزاقدس سره چقدر عاشق سيد الشهداءعليه السلام بود و با اين مكاشفه برايم روشن شد كه روح بلند ايشان در كربلاى معلى حضور دارد. اشخاصى مثل ايشان كه خود را به تمام معنى فدايى مذهب كرده بودند و در مجالس ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام از خود بى خود مى شدند و آن گونه اشك مى ريختند، حضور روح معنويشان در كربلاى معلى بعيد نمى باشد و خداوند اين عنايت را به مرحوم ميرزاقدس سره كرده است كه در آن سرزمين حضور يابند. يادش گرامى باد كه عاشقانه در مصائب اهل بيت عليهم السلام بى تابى مى نمود و گريه هاى فراوان مى كرد و مى فرمود: امام حسين عليه السلام همه چيز خود را در راه خدا فدا كرد.
