آیت الله سید رضا بهاءالدینی

اگر هفتاد سال از عمر انسان گذشت و اعمال خيري از او صادر شد، بداند که اين کارهاي خير از خودش نيست. اگر کار خير انجام گرفته باشد، به توفيقات الهي انجام گرفته است و اگر توفيقات از او سلب شود، اوضاع خراب است؛ از همين نماز و روزه هم خبري نيست؛ همين آمدن به مساجد هم تعطيل مي‌شود. اگر هفتاد سال از عمر انسان گذشت و اعمال خيري از او صادر شد، بداند که اين کارهاي خير از خودش نيست. اگر کار خير انجام گرفته باشد، به توفيقات الهي انجام گرفته است و اگر توفيقات از او سلب شود، اوضاع خراب است؛ از همين نماز و روزه هم خبري نيست؛ همين آمدن به مساجد هم تعطيل مي‌شود.
تمام برکات، برکات خداي تعالي است. بنابراين، عذاب خدا کتک نيست. عذاب خدا اين است که بگويد: «برو دنبال کار خود!» عذاب اين سخن، از تمام شکنجه‌ها زيادتر است. يعني اگر رحمت خدا نباشد، چشم شما کار نمي‌کند، حيات نداريد، خورشيد و کرة زمين از کار مي‌افتد. اگر رحمت خدا نباشد، آرامش از انسان گرفته مي‌شود و مثل ديوانه‌ها مي‌شود.
فهم اين معنا خيلي مشکل است، ولي اين واقعيتي است که انبيا به آن نايل شده‌اند. ولي ما مي‌گوييم همه چيز مال خود ماست، اين و آن، مال ماست، پول‌ها مال ماست. وقتي به قارون گفتند: اين پول‌ها را انفاق کن، در جواب گفت: «اُوتيتُهُ عَلی عِلْمٍ عِندي» ؛ من زحمت کشيدم و روي علم و دانش خودم اين پول‌ها را جمع کرده‌ام.