آیت الله سید رضا بهاءالدینی

در روايات ما آمده است: «همانا اگر کسي شب‌ها را به عبادت به سر برد و روزها را روزه بدارد و تمام اموالش را صدقه دهد و در تمام دوران عمر به حج رود و امر ولايت وليّ خدا را نشناسد تا از او پيروي کند

در روايات ما آمده است: «همانا اگر کسي شب‌ها را به عبادت به سر برد و روزها را روزه بدارد و تمام اموالش را صدقه دهد و در تمام دوران عمر به حج رود و امر ولايت وليّ خدا را نشناسد تا از او پيروي کند و تمام اعمالش با راهنمايي او باشد، براي او از ثواب خداي جلّ و عزّ حقي نيست و از اهل ايمان به شمار نمي‌آيد.»  گمان نکنيد که اين‌ها در حق ائمه: گزافه گويي است. انسان، تا وليّ را نشناسد، انسانِ موحد نمي‌شود. توحيد را بايد از امام حسين فرا گرفت؛ بذل همة هستي در راه حق. توحيد آن صلات معراجي است که اهل بيت: اقامه مي‌کردند.
گفتند: «حَسْبُنَا کِتابَ اللهِ» . گمان مي‌کنند خليفة خدا بودن اين است که مملکت گيري کنند. آيا خلفا مي‌توانستند عبادات پيامبر اسلام، نماز و روزه و جهاد پيامبر اسلام را به‌جا بياورند؟ آيا توانستند يک وقت موحد خالص شوند؟ يک وقت يک عبوديت خالصانه پيدا کنند؟