مواسات با سیدالشهدا (ع)
به قدری امیرالمومنین (ع) گریه کردند که زمین جلوی ایشان از اشک چشمان حضرت خیس و گل شد. پس فرمودند: کسی که برای ما گریه کند یا قطره اشکی در عزای ما بریزد خداوند پاداش اشکش را بهشت قرار خواهد داد.
امیرالمومنین (ع) بارها و بارها برای مصیبت فرزندش اشک ریخت، از جمله هنگامی که به طرف صفین می‌رفتند گذرشان از کربلا بود، به این سرزمین که رسیدند گریه سختی کرده تا جایی که اشک حضرت روی سینه مبارکشان ریخت و فرمودند:
" آه آه! مرا با آل ابی سفیان چه کار؟ مرا با آل حرب حزب شیطان و سردمداران کفر چه کار؟ ای اباعبدالله! صبر کن همانا پدر تو نیز از این گروه دید آنچه را که تو می‌بینی"[1]
امیرالمومنین (ع) در سفر خود به صفین، به نینوا رسیدند. نام آن منطقه را سوال فرمودند. به ایشان عرض شد، نام اینجا کربلاست.
به قدری امیرالمومنین (ع) گریه کردند که زمین جلوی ایشان از اشک چشمان حضرت خیس و گل شد. پس فرمودند: کسی که برای ما گریه کند یا قطره اشکی در عزای ما بریزد خداوند پاداش اشکش را بهشت قرار خواهد داد.
این روایت را حتی مخالفین شیعه نقل کرده‌اند.[2]
حضرت امام حسن (ع) در روز شهادت خود هنگامی که امام حسین (ع) برای غربت و مظلومیت برادر گریه می‌کردند، فرمودند:
" روزی، به سختی روز شهادت تو نیست، ای اباعبدالله"[3]
امام حسین (ع) در آخرین لحظات جانسوز خود، به امام سجاد (ع) فرمودند:
"پسرم! به شیعیانم سلام مرا برسان و به آن‌ها بگو: پدرم غریبانه از دنیا رفت، پس بر او با ناله گریه کنید، و شهید از دنیا رفت پس بر او اشک بریزید."[4]
[1] . بحارالانوار: ج 44، ص 252.
[2] . الصواعق‌المحرقه: ص 197.
[3] . معالی السبطین: ج 2، ص 10، مناقب ابن شهر آشوب: ج 4، ص 86.
[4] . شجره طوبی: ج 2ف ص 45.
